Οι αλλοιώσεις στο συκώτι των παιδιών, λόγω συσσώρευσης λίπους που παρατηρούνται όλο και συχνότερα στην εποχή μας, προκαλούν ανησυχίες στους γιατρούς και στις αρμόδιες αρχές δημόσιας υγείας.
Πρόκειται για το μη αλκοολικό, λιπώδες ήπαρ, που οφείλεται στη συσσώρευση λίπους στο συκώτι. Μπορεί να προκαλεί λιπώδη ηπατίτιδα των παιδιών και εφήβων. Η παθολογική αυτή κατάσταση είναι σε θέση να οδηγήσει σε κίρρωση του ήπατος και καρκίνο.
Γιατροί από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας εξέτασαν δείγματα από 742 νεκροψίες, που έγιναν σε παιδιά και έφηβους, που είχαν αποβιώσει λόγω τραυματικών ατυχημάτων, δολοφονιών ή αυτοκτονιών. Οι ηλικίες τους ήταν από 2 έως 19 ετών και ο θάνατος τους είχε επέλθει μεταξύ 1993 και 2003.
Η μελέτη των δειγμάτων νεκροψίας έδειξε ότι 13% των παιδιών και εφήβων είχαν μη αλκοολικό, λιπώδες ήπαρ. Υπολόγισαν με βάση τα ευρήματα τους, ότι παρουσιάζουν λιπώδες ήπαρ, το 9,6% των παιδιών και εφήβων της περιοχής τους.
Μεταξύ των συμπερασμάτων τους περιλαμβάνονται και τα ακόλουθα:
- Η νόσος του λιπώδους ήπατος έχει καταστεί πολύ συχνή, δεν της έχει δοθεί η δέουσα σημασία και η διάγνωση δεν γίνεται στο βαθμό που θα έπρεπε
- Το λιπώδες ήπαρ υπάρχει με πολύ μεγαλύτερη συχνότητα στα αγόρια από ότι στα κορίτσια
- Το λιπώδες ήπαρ υπήρχε με συχνότητα 0,7% σε παιδιά ηλικίας 2 έως 4 ετών και με συχνότητα 17,3% σε παιδιά 15 έως 19 ετών. Αυτό δείχνει ότι με την αύξηση της ηλικίας, αυξάνεται και η συχνότητα της παθολογικής αυτής κατάστασης
- Το 81% όλων των περιπτώσεων με λιπώδες ήπαρ, αποτελείτο από υπέρβαρα και παχύσαρκα παιδιά
Η παχυσαρκία στα παιδιά έχει καταστεί μια παγκόσμια μάστιγα. Εκτός από τα άλλα δεινά που επιφέρει η παχυσαρκία στα παιδιά, αναγνωρίζεται πλέον και ο αυξανόμενος κίνδυνος του μη αλκοολικού, λιπώδους ήπατος.
Το λιπώδες ήπαρ είναι χρόνια πάθηση που μπορεί να πάρει διάφορες μορφές, από την απλή στεάτωση (παρουσία υπερβολικού λίπους στα ηπατοκύτταρα) μέχρι τη φλεγμονώδη στεατοηπατίτιδα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες υπολογίζεται ότι 30 εκατομμύρια ενήλικες και 1,6 εκατομμύρια παιδιά παρουσιάζουν μη αλκοολικό λιπώδες ήπαρ. Από αυτούς μέχρι 30% πάσχουν από λιπώδη ηπατίτιδα.
Η μη αλκοολική λιπώδης ηπατίτιδα μπορεί να είναι προοδευτική ασθένεια που οδηγεί σε ίνωση και κίρρωση του ήπατος σε περίπου 20% των περιπτώσεων.
Η εξέλιξη προς κίρρωση της λιπώδους ηπατίτιδας, σπάνια γίνεται κατά την παιδική ηλικία λόγω της αργής εξέλιξης της νόσου. Όμως λόγω της αύξησης της πάθησης του λιπώδους ήπατος, οι ανάγκες για μεταμόσχευση ήπατος σε νέους ενήλικες παρουσιάζουν γρήγορη αύξηση.
Δυστυχώς οι ασθενείς με λιπώδες ήπαρ, παραμένουν χωρίς συμπτώματα μέχρι που η νόσος να εξελιχθεί σε σοβαρό βαθμό. Η συχνότερη ανωμαλία που αναγνωρίζεται κατά τη διάγνωση της νόσου είναι η αύξηση των ηπατικών τρανσαμινασών στο αίμα του ασθενούς. Η ανωμαλία αυτή μπορεί να βρεθεί τυχαία με την ευκαιρία αναλύσεων που γίνονται στον ασθενή για άλλους λόγους.
Σε άλλες περιπτώσεις, η νόσος αναγνωρίζεται όταν ένα παιδί υποβάλλεται σε εξετάσεις υπερήχων ή αξονικού τομογράφου λόγω πόνου στην κοιλιά.
Τα συμπτώματα σε παιδιά με λιπώδες ήπαρ ή λιπώδη ηπατίτιδα, μπορεί να είναι πόνοι στο άνω δεξιό μέρος της κοιλιάς, γύρω από τον ομφαλό ή ένα ασαφής γενικότερος πόνος της κοιλιάς.
