Η ασπιρίνη μπορεί να είναι σε θέση να προστατεύει το συκώτι των ανθρώπων από τις παρενέργειες φαρμάκων, που χρησιμοποιούνται ευρέως όπως επίσης από το αλκοόλ και την ηπατίτιδα που δημιουργείται εξαιτίας της παχυσαρκίας.

Υπάρχουν πολλά φάρμακα που έχουν ως παρενέργεια την τοξικότητα στο συκώτι. Η χορήγηση υπερβολικής δόσης παρακεταμόλης (που είναι επίσης γνωστή ως ακεταμινοφένη), προκαλεί βλάβες στο συκώτι και οξεία ηπατική ανεπάρκεια που δυνατόν να είναι μοιραία.

Τώρα χάρις σε έρευνες γιατρών από το πανεπιστήμιο του Γιέιλ των Ηνωμένων Πολιτειών, οι μηχανισμοί διαμέσου των οποίων η παρακεταμόλη προκαλεί βλάβες στο συκώτι έχουν κατανοηθεί καλύτερα. Ταυτόχρονα, οι Αμερικανοί επιστήμονες βρήκαν ότι η ασπιρίνη προσφέρει ουσιαστική προστασία από τις τοξικές επιδράσεις της ακεταμινοφένης.

Οι υπερβολικές δόσεις παρακεταμόλης προκαλούν δύο κύματα βλαβών στο συκώτι. Το πρώτο κύμα οφείλεται σε άμεσες τοξικές δράσεις του φαρμάκου που καταστρέφουν τα ηπατικά κύτταρα. Το δεύτερο κύμα καταστροφής στο συκώτι οφείλεται σε παθολογική αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενούς που ενεργοποιείται λόγω του πρώτου κύματος καταστροφής των ηπατοκυττάρων.

Οι Αμερικανοί ερευνητές κατάφεραν να απομονώσουν σε συκώτια πειραματόζωων τις ουσίες που παράγονται από το ανοσοποιητικό σύστημα μετά την πρώτη καταστροφή που προκαλεί η παρακεταμόλη στα κύτταρα του ήπατος. Η παραγωγή των ουσιών αυτών που ανήκουν στην κατηγορία των κυτταροκινών που προάγουν τη φλεγμονή είναι δυνατόν να παρεμποδίζεται από την ασπιρίνη.  

Η σημασία της εν λόγω ανακάλυψης είναι μεγάλη. Το γεγονός ότι η ασπιρίνη είναι σε θέση να μπλοκάρει τους κεντρικούς μηχανισμούς που οδηγούν στη νέκρωση του ήπατος μετά από προσβολή του από τοξικούς παράγοντες όπως οι υπερβολικές δόσεις παρακεταμόλης ανοίγει νέους θεραπευτικούς ορίζοντες για πολλούς ασθενείς που πάσχουν από ασθένειες του ήπατος.

Ο αριθμός των ασθενών που πάσχουν από παθήσεις του ήπατος που χαρακτηρίζονται από προοδευτική καταστροφή των ηπατοκυττάρων χωρίς την εμπλοκή μολυσματικών παραγόντων (ιοί της ηπατίτιδας Α, Β και C) παρουσιάζει συνεχή αύξηση. Οι μη μολυσματικοί παράγοντες που συμβάλλουν στην άμεση ή προοδευτική καταστροφή του ήπατος περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τα φάρμακα όπως οι υπερβολικές δόσεις της παρακεταμόλης, το αλκοόλ και τον υπερβολικό λιπώδη ιστό που παρατηρείται στο συκώτι των παχύσαρκων.   

Η προοδευτική καταστροφή του ήπατος οδηγεί στην κίρρωση. Ο αριθμός των ασθενών με κίρρωση παρουσιάζει επίσης αύξηση. Οι άμεσες τοξικές επιδράσεις ορισμένων φαρμάκων συνοδευόμενες από τις φλεγμονώδεις αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος μπορούν να οδηγήσουν σε οξεία ηπατική ανεπάρκεια και θάνατο του ασθενούς.

Η πρόσφατη έρευνα που σας παρουσιάζουμε δείχνει ότι σε πειραματόζωα είναι δυνατόν να αποφευχθεί ο θάνατος εάν χορηγείται σε αυτά μια μικρή δόση ασπιρίνης μετά τη λήψη υπερβολικών δόσεων παρακεταμόλης. Η ασπιρίνη προστατεύει το συκώτι λόγω του ότι καταστέλλει τη δευτερογενή παθολογική αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος η οποία καταστρέφει σε μεγαλύτερο βαθμό τα ηπατοκύτταρα.

Δημιουργείται με βάση τα εν λόγω ευρήματα η σκέψη χορήγησης μιας μικρής δόσης καθημερινής ασπιρίνης για προστασία του ήπατος από βλαβερούς παράγοντες. Ωστόσο πρέπει να τονίσουμε ότι ακόμη δεν έχουν γίνει οποιεσδήποτε κλινικές έρευνες που να αποδεικνύουν τη χρησιμότητα και ασφάλεια μιας τέτοιας προσέγγισης.

Για τους λόγους αυτούς και αναμένοντας περισσότερες εξελίξεις στον τομέα της προστασίας του ήπατος, πρέπει να λαμβάνουμε μέτρα προστασίας του ήπατος όπως αποφυγή του αλκοόλ, καταπολέμηση της παχυσαρκίας και περιορισμό λήψης φαρμάκων που είναι τοξικά για το συκώτι ή χορήγηση τους με ιατρική συμβουλή και παρακολούθηση.