Αυτό δεν σημαίνει ότι η ασπιρίνη δεν είναι χρήσιμη ή ότι η χορήγησή της θα πρέπει να περιοριστεί.

Τουναντίον υπάρχει πληθώρα ερευνών που υποστηρίζουν και τεκμηριώνουν το γεγονός ότι, η ασπιρίνη μειώνει τα καρδιακά και αγγειακά επεισόδια κατά 25% στους ασθενείς οι οποίοι λαμβάνουν προφυλακτικά το φάρμακο αυτό.

Μάλιστα η Αμερικανική Εταιρεία Καρδιολογίας συστήνει τη χορήγηση ασπιρίνης σε όλους τους ασθενείς που πάσχουν από καρδιαγγειακά προβλήματα.

Σε αυτούς οι οποίοι έχουν πόνο στο στήθος που δεν ελέγχεται, λόγω ασταθούς στηθάγχης, συστήνεται και δεύτερο φάρμακο εναντίον της πηκτικότητας που δημιουργούν τα αιμοπετάλια.

Το σημαντικό εύρημα της νέας μελέτης είναι ότι μεταξύ των ασθενών που παίρνουν προφυλακτικά την ασπιρίνη, υπάρχουν μερικοί οι οποίοι παρουσιάζουν αντίσταση στο φάρμακο αυτό. Οι ασθενείς αυτοί, λόγω της ανεπάρκειας της αντιπηκτικής αντιαιμοπεταλιακής δράσης της ασπιρίνης που προκύπτει, έχουν 3,5 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου σε σχέση με τους ασθενείς που ανταποκρίνονται στην ασπιρίνη.

Αυτό σημαίνει ότι οι ασθενείς με αντίσταση στην ασπιρίνη θα πρέπει να ανιχνεύονται και να χορηγείται σε αυτούς ένα δεύτερο αντιπηκτικό φάρμακο με δράση εναντίον των αιμοπεταλίων.

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα αυτό αναλύοντας τη συγκέντρωση της θρομβοξάνης στα ούρα.

Η ασπιρίνη καταστέλλει τη σύνθεση της θρομβοξάνης Α2, η οποία είναι μια χημική ουσία που προάγει την πηκτικότητα του αίματος και τη συγκόλληση των αιμοπεταλίων.

Τα συμπεράσματα της έρευνας που σας παρουσιάζουμε βασίστηκαν σε αναλύσεις στα ούρα από 5.529 ασθενείς οι οποίοι ελάμβαναν προφυλακτικά ασπιρίνη.

Οι συγκεντρώσεις μέσα στα ούρα της θρομβοξάνης, συσχετίσθηκαν με τη συχνότητα των καρδιαγγειακών επεισοδίων και των θανάτων που συνέβησαν για μια περίοδο 5 ετών.

Οι ασθενείς που είχαν ψηλές συγκεντρώσεις θρομβοξάνης στα ούρα, γεγονός που δείχνει αντίσταση στη δράση της ασπιρίνης, είχαν 3,5 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου σε σύγκριση με αυτούς που είχαν χαμηλές συγκεντρώσεις.

Να σημειωθεί ότι ο παράγοντας θρομβοξάνη και αντίσταση στην ασπιρίνη, φάνηκε να είναι ανεξάρτητος από οποιοδήποτε άλλο επιβαρυντικό δεδομένο των ασθενών, που θα μπορούσε να προάγει ένα καρδιαγγειακό επεισόδιο.