Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι οι συνεχιζόμενες έρευνες για την βιταμίνη Γ (ΒΓ) δείχνουν όλο και περισσότερες ευεργετικές ενέργειες για τον οργανισμό μας και νέες πιθανές θεραπευτικές εφαρμογές.

Σε μια πρόσφατη πρωτοποριακή κλινική έρευνα Γάλλοι και Γερμανοί ερευνητές μελέτησαν την θεραπευτική δράση της ΒΓ σε 34 ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια σοβαρής μορφής.

Οι ασθενείς οι οποίοι ελάμβαναν ΒΓ είχαν σαν αποτέλεσμα μέσα στο αίμα τους, λιγότερα στοιχεία νέκρωσης των κυττάρων του ενδοθηλίου των αιμοφόρων αγγείων. Το ενδοθήλιο είναι η εσωτερική στιβάδα κυττάρων που καλύπτει την κοιλότητα των αγγείων.

Το εύρημα αυτό είναι πολύ σημαντικό. Στους ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια, υπάρχουν ορισμένες ουσίες (tumor necrosis factor-α και angiotensin II που ανήκουν στην κατηγορία των κυτταροκινών)  με αρνητική δράση για τα αγγεία του κυκλοφοριακού συστήματος.

Οι ουσίες αυτές προκαλούν φλεγμονή και οδηγούν τα σημαντικά κύτταρα του ενδοθηλίου σε θάνατο με τον μηχανισμό της απόπτωσης (η απόπτωση είναι ο μηχανισμός προγραμματισμένου θανάτου των κυττάρων που προκαλεί την αυτοκαταστροφή τους).

Η φλεγμονή και ο θάνατος των κυττάρων αυτών οδηγεί σε αλλοιώσεις των αιμοφόρων αγγείων. Η στένωση των στεφανιαίων αρτηριών που μπορεί να προκύψει ή να επιδεινωθεί οδηγεί σε βλάβες του μυοκαρδίου, σε έμφραγμα και καρδιακή ανεπάρκεια.

Με αφετηρία αυτά τα βασικά δεδομένα μπορούμε τώρα να καταλάβουμε γιατί όταν ένα φάρμακο μπορεί να καταστείλει την δράση ουσιών που προκαλούν συστηματική φλεγμονή στον οργανισμό, έχουμε ευεργετικό αποτέλεσμα στην κατάσταση των αγγείων του κυκλοφοριακού συστήματος.

Η ΒΓ δρα με αυτό τον τρόπο. Η δράση της, η οποία εξαρτάται και από τη δόση στην οποία δίνεται, μπορεί να καταστείλει τον μηχανισμό της απόπτωσης των κυττάρων του ενδοθηλίου των αγγείων όπως το έχουμε περιγράψει πιο πάνω.

Η βιταμίνη αυτή ήδη σε πιο παλιές μελέτες φάνηκε ότι μπορούσε να έχει προστατευτική δράση για τα αγγεία.

Η ΒΓ έχει αντί- οξειδωτική δράση που σημαίνει ότι εξουδετερώνει βλαβερές μορφές του οξυγόνου που παρουσιάζονται στον οργανισμό μας. Οι μορφές αυτές του οξυγόνου (ελεύθερες ρίζες οξυγόνου) προκαλούν βλάβη στο ενδοθήλιο των αγγείων και προκαλούν φλεγμονή, απόπτωση των κυττάρων, το θάνατο τους και την αλλοίωση ή και στένωση των κυττάρων που ακολουθεί.

Τα ευρήματα των ερευνών αυτών μας επιτρέπουν να καταλάβουμε καλύτερα τα φαινόμενα που οδηγούν στην καρδιακή ανεπάρκεια.

Ακόμη σημαντικότερο τώρα είναι ευκολότερο να αντιληφθούμε τι είναι εκείνο που συντηρεί την βλαβερή κατάσταση με αποτέλεσμα να εξελίσσεται με καταστροφικό τρόπο η βλάβη των αγγείων και έτσι η κατάσταση του ασθενούς με καρδιακή ανεπάρκεια να επιδεινώνεται συνεχώς.

Φάρμακα ή ουσίες με αντί-οξειδωτική δράση που προέρχονται από τη διατροφή μας και που καταστέλλουν τους μηχανισμούς αυτούς, μπορούν να επιβραδύνουν ή να σταματήσουν την επιδείνωση των ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια.

Εκείνο που νομίζουμε ότι πρέπει να τονισθεί είναι ότι η κλινική αυτή έρευνα που σας παρουσιάζουμε σήμερα έγινε σε μικρό αριθμό ασθενών και δεν μπορούμε με τα δεδομένα αυτά να πεισθούμε ακόμη ότι η ΒΓ μπορεί να θεωρείται πλέον σαν φάρμακο εναντίον της καρδιακής ανεπάρκειας.

Εκείνο όμως που μπορούμε να πούμε είναι ότι τα δεδομένα αυτά είναι σημαντικά, σοβαρά και πρέπει να επαληθευτούν σε ευρύτερες μελέτες με περισσότερους ασθενείς, να γίνουν από διαφορετικές ερευνητικές ομάδες, με στόχο να αποδειχθούν και τεκμηριωθούν με επιστημονική βεβαιότητα οι ευεργετικές δράσεις της ΒΓ στους ασθενείς με σοβαρή καρδιακή ανεπάρκεια.