Το σκεφτήκατε ποτέ ότι όταν δίνετε αίμα, εκτός από την ηθική ικανοποίηση ότι προσφέρετε ένα δώρο ζωής σε ένα ασθενή συνάνθρωπο σας, είναι δυνατόν ταυτόχρονα να βοηθάτε τη δική σας υγεία και συγκεκριμένα την καρδία και τις αρτηρίες σας;

Μάθετε λοιπόν ότι η αιμοδοσία, ίσως βοηθά το κυκλοφορικό μας σύστημα και δεν αποκλείεται να μειώνει τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων ιδιαίτερα σε άτομα μεταξύ 43 και 61 ετών. Σε πιο ηλικιωμένους αυτό δεν παρατηρήθηκε και μια πιθανή εξήγηση είναι ότι οι βλάβες στις αρτηρίες της καρδίας και άλλων οργάνων, έχουν ήδη δημιουργηθεί και έτσι η αιμοδοσία δεν μπορεί να τις αποκαταστήσει.

Οι ενδιαφέρουσες αυτές διαπιστώσεις προέκυψαν από έρευνα διάρκειας 6 ετών, σε 1.277 άνδρες και γυναίκες ηλικίας από 43 έως 87 ετών. Όλοι οι συμμετέχοντες έπασχαν από περιφερικές παθήσεις των αρτηριών. Πρόκειται για συχνές παθήσεις που μειώνουν τη ροή αίματος στα μέλη του σώματος.

Υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα που στηρίζουν τη θέση ότι όταν τα αποθέματα σιδήρου του οργανισμού είναι περισσότερα από τα φυσιολογικά, δημιουργείται αυξημένος κίνδυνος για καρδιακές και αγγειακές παθήσεις. Στην πολυκεντρική αυτή έρευνα που έκαναν Αμερικανοί γιατροί από το Βερμόντ, εξετάστηκε κατά πόσο η μείωση των αποθεμάτων σιδήρου του οργανισμού, θα μπορούσε να βελτιώνει την πρόγνωση των ασθενών.

Η αφαίρεση σιδήρου γινόταν με φλεβοτομή και αφαίρεση αίματος κάθε 6 μήνες. Λαμβάνονταν προφυλάξεις για να διασφαλίζεται ότι οι ασθενείς είχαν ικανοποιητικό σίδηρο στον οργανισμό τους και ότι δεν προκαλείτο σιδηροπενία.

Οι 636 ασθενείς (ομάδα φλεβοτομής) υποβλήθηκαν στο πρόγραμμα αφαίρεσης αίματος. Οι υπόλοιποι 641 (ομάδα ελέγχου) έτυχαν παρακολούθησης χωρίς όμως να υποστούν την εν λόγω θεραπευτική δοκιμή.

Στη συνολική ανάλυση των αποτελεσμάτων, η σύγκριση μεταξύ των 2 ομάδων, έδειξε ότι η πρακτική αφαίρεσης αίματος κάθε 6 μήνες για 6 χρόνια στην ομάδα των ασθενών με περιφερικές αρτηριακές παθήσεις, δεν μείωνε το ποσοστό θανάτων, εμφραγμάτων μυοκαρδίου και εγκεφαλικών επεισοδίων.

Εκείνο που παρατηρήθηκε όμως, ήταν ότι στην ομάδα φλεβοτομής, οι νεότεροι ασθενείς, ηλικίας 43 έως 61 ετών, παρουσίαζαν μείωση του ποσοστού θανάτων λόγω όλων των αιτιών, λιγότερες μη θανάσιμες καρδιακές προσβολές και εγκεφαλικά επεισόδια.

Τα ευρήματα αυτά συνηγορούν στο ότι η καρδία, ο εγκέφαλος και γενικά το κυκλοφορικό σύστημα του ανθρώπινου οργανισμού, δεν αποκλείεται να επωφελούνται από μια διαχρονική τήρηση χαμηλών αλλά στα πλαίσια των φυσιολογικών επιπέδων σιδήρου.

Εάν αυτό επιτυγχάνεται προτού ακόμη δημιουργηθούν μη αντιστρέψιμες βλάβες στις αρτηρίες, δηλαδή εάν από τη νεαρή ενήλικη ηλικία αποφεύγονται τα ψηλά επίπεδα σιδήρου στον οργανισμό, θα πρέπει να εξεταστεί κατά πόσο πράγματι μειώνεται ο κίνδυνος θανάτου, εμφράγματος μυοκαρδίου και αποπληξίας.

Οι γιατροί που διεξήγαγαν την κλινική αυτή δοκιμή, τονίζουν ότι η αιμοδοσία είναι μια ασφαλής, μη δαπανηρή και αλτρουιστική πράξη που πιθανόν να βοηθά την υγεία των αιμοδοτών στις περιπτώσεις εκείνες τουλάχιστον που συμβάλλει στην αφαίρεση περιττού σιδήρου από τον οργανισμό τους.

Εμείς θα τονίσουμε ότι οι διαπιστώσεις αυτές χρειάζονται επιβεβαίωση και από άλλες ανάλογες και μεγαλύτερες έρευνες. Δεν θα πρέπει οι άνθρωποι, προς το παρόν να δίνουν αίμα με στόχο τη βελτίωση της κατάστασης του σιδήρου στον οργανισμό τους.

Οι υπερβολικές συγκεντρώσεις σιδήρου στον ανθρώπινο οργανισμό, έχουν συσχετισθεί με πρόκληση βλαβών στις αρτηρίες. Οι ελεύθερες ρίζες οξυγόνου που δημιουργούνται πιθανόν να συμβάλλουν στη γένεση των αρχικών σταδίων των καρδιακών παθήσεων.

Όσο προχωρά η ηλικία και υπάρχει η υπερφόρτωση σιδήρου, τόσο μεγαλύτερος φαίνεται να είναι ο κίνδυνος.