Όταν εκδηλώνεται μια καρδιακή προσβολή, σε πολλές περιπτώσεις παρατηρούνται στις ώρες και μέρες που ακολουθούν προβλήματα της νεφρικής λειτουργίας.

Οι διαταραχές της νεφρικής λειτουργίας οφείλονται σε οξεία νεφρική ανεπάρκεια και εκδηλώνονται κατά τη νοσηλεία του ασθενούς στο νοσοκομείο. Θεωρούνται ως παράγοντας που αυξάνει τον κίνδυνο θανάτου.

Ωστόσο η σχέση της οξείας νεφρικής ανεπάρκειας που παρατηρείται μετά από καρδιακή προσβολή με το μακροχρόνιο κίνδυνο θανάτου δεν έχει μελετηθεί και διευκρινισθεί κακοποιητικά. Η κατανόηση του τι πραγματικά συμβαίνει μακροχρόνια στους ασθενείς με έμφραγμα του μυοκαρδίου και οξεία νεφρική ανεπάρκεια θα μπορούσε να βοηθήσει στην αποτελεσματικότερη θεραπεία με στόχο τη μείωση της θνησιμότητας λόγω καρδιακής προσβολής.

Σε έρευνα που συμπεριέλαβε 147.007 ασθενείς που υπέστησαν έμφραγμα μυοκαρδίου, γιατροί από τα πανεπιστήμια του Κολοράντο και του Γιέηλ, εξέτασαν τη σχέση καρδιακής προσβολής και οξείας νεφρικής ανεπάρκειας. Οι ασθενείς είχαν παρουσιάσει έμφραγμα μυοκαρδίου μεταξύ Ιανουαρίου 1994 και Φεβρουαρίου 2006.

Τα αποτελέσματα έδειξαν:

1. Από το σύνολο των ασθενών με καρδιακή προσβολή, 19,4% παρουσίασαν επιπρόσθετα οξεία νεφρική ανεπάρκεια. Το 7,1% είχε ήπιας μορφής οξεία νεφρική ανεπάρκεια, το 7,1% μέτριας μορφής ενώ 5,2% παρουσίασε σοβαρής μορφής οξεία ανεπάρκεια των νεφρών
    
2. Όσο πιο σοβαρή ήταν η οξεία νεφρική ανεπάρκεια μετά από έμφραγμα μυοκαρδίου, τόσο πιο δυσμενής ήταν η εξέλιξη των ασθενών.
   
   Συγκεκριμένα, το ποσοστό των ασθενών με σοβαρής μορφής οξεία νεφρική ανεπάρκεια που βρίσκονταν στη ζωή 10 χρόνια από την καρδιακή προσβολή ήταν χαμηλότερο από 10%. Στους ασθενείς με μέτρια και ήπια μορφή νεφρικής ανεπάρκειας μετά από το καρδιακό επεισόδιο, το ποσοστό επιβίωσης ήταν στα 10 χρόνια 12% και 21% αντίστοιχα. Στους ασθενείς χωρίς νεφρική ανεπάρκεια το εν λόγω ποσοστό ανερχόταν στο 32%
    
3. Οι ασθενείς με ήπια νεφρική ανεπάρκεια μετά από την καρδιακή προσβολή είχαν 15% αυξημένο κίνδυνο θανάτου στα 10 χρόνια μετά από το αρχικό έμφραγμα ενώ στους ασθενείς με μέτριας και σοβαρής μορφής νεφρική ανεπάρκεια ήταν 23% και 33% αντίστοιχα

Το συμπέρασμα των ερευνητών είναι ότι η οξεία νεφρική ανεπάρκεια η οποία παρουσιάζεται μετά από έμφραγμα μυοκαρδίου αποτελεί ένα ανεξάρτητο παράγοντα που σχετίζεται με τη μακροχρόνια θνησιμότητα. Ακόμη και στις περιπτώσεις ήπιας και ανατρέψιμης οξείας νεφρικής ανεπάρκειας, φαίνεται να παραμένουν αυξημένες πιθανότητες θανάτου του ασθενούς που δεν μειώνονται με την πάροδο του χρόνου.

Για τους λόγους αυτούς συστήνουν όπως όλοι οι ασθενείς που παρουσιάζουν οποιασδήποτε μορφής οξείας νεφρική ανεπάρκεια μετά από καρδιακή προσβολή, να τυγχάνουν προσεκτικής παρακολούθησης στους μήνες και στα χρόνια που ακολουθούν.

Επισημαίνουν παράλληλα την ανάγκη περαιτέρω ερευνών για την καλύτερη κατανόηση των παραγόντων που προδιαθέτουν ή ευθύνονται για την πρόκληση των βλαβώνν στους νεφρούς. Τονίζουν την ανάγκη εξέτασης του ρόλου των σύγχρονων θεραπειών, επεμβάσεων και φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση της καρδιακής προσβολής. Είναι αναγκαίο να ερευνηθεί εάν κάποιες θεραπείες βλάπτουν τους νεφρούς ενώ ταυτόχρονα βοηθούν την καρδία όταν υπάρχει έμφραγμα.

Θα συγκρατήσουμε λοιπόν ότι η οξεία νεφρική ανεπάρκεια οποιασδήποτε μορφής μετά από καρδιακή προσβολή, είναι παράγοντας που δείχνει αυξημένο κίνδυνο θανάτου για τον ασθενή στα χρόνια που ακολουθούν το έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Χρειάζεται προσεκτική μακροχρόνια παρακολούθηση των εν λόγω ασθενών για λήψη μέτρων που δυνατόν να προστατεύουν τη ζωή τους. Οι έρευνες πρέπει να επικεντρωθούν στην ανακάλυψη των παραγόντων που συμβάλλουν στη γένεση και επιδείνωση των νεφρικών βλαβών μετά από καρδιακή προσβολή.