Η χειρουργική αντιμετώπιση σύμφωνα με πρόσφατες ερευνητικές εργασίες, φαίνεται να είναι καλύτερη μέθοδος για τη θεραπεία των καρωτίδων με βαθμό στένωσης ίσο ή μεγαλύτερο του 60%.
Όμως το ερώτημα, όσον αφορά στην καλύτερη μορφή θεραπείας της στένωσης των καρωτίδων, παραμένει αναπάντητο δεδομένου ότι άλλοι γιατροί ισχυρίζονται ότι η μέθοδος της αγγειοπλαστικής των καρωτίδων με τοποθέτηση των καρωτιδικών στεντ μπορεί να είναι εξίσου καλή.
Το ζήτημα της καλύτερης θεραπείας της στένωσης των καρωτίδων παραμένει επίμαχο. Παλαιότερες και πρόσφατες έρευνες δίνουν αντικρουόμενα αποτελέσματα και χρειάζονται περισσότερα δεδομένα για να ξεκαθαρίσουν οι ενδείξεις της κάθε μεθόδου.
Η χειρουργική μέθοδος που χρησιμοποιείται συνήθως για τις σοβαρές στενώσεις των καρωτίδων που συνοδεύονται από συμπτώματα, είναι η καρωτιδική ενδαρτηριεκτομή.
Μια άλλη μέθοδος που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία των στενώσεων των καρωτίδων και η οποία γίνεται ολοένα και περισσότερο δημοφιλής, είναι η τοποθέτηση στεντ.
Τα στεντ είναι ειδικοί μεταλλικοί νάρθηκες, μεταλλικά πλέγματα σωληνοειδούς μορφής τα οποία τοποθετούνται στις καρωτίδες που έχουν υποστεί στένωση για να τις διατηρούν ανοικτές.
Η μέθοδος που βασίζεται στην τοποθέτηση των στεντ είναι λιγότερο επεμβατική από ότι η ενδαρτηριεκτομή. Όμως δεν είναι ξεκάθαρο σήμερα εάν είναι εξίσου ασφαλής σε ασθενείς με στένωση των καρωτίδων που συνοδεύεται από συμπτώματα.
Σε κλινική θεραπευτική δοκιμή που έγινε στη Γαλλία, έλαβαν μέρος 520 ασθενείς που είχαν 60% ή μεγαλύτερη στένωση της καρωτίδας αρτηρίας. Με τυχαιοποιημένο προοδευτικό τρόπο, οι ασθενείς κατανέμονταν στο να υποβάλλονται στη χειρουργική ενδαρτηριεκτομή ή στο να τοποθετείται σε αυτούς στεντ για διάνοιξη της καρωτίδας.
Η έρευνα διακόπηκε πρόωρα διότι φάνηκε ότι στους ασθενείς που τοποθετείτο στεντ, ένα μήνα μετά από τη θεραπεία, υπήρχαν ψηλότερα ποσοστά θανάτων και εγκεφαλικών επεισοδίων.
Σχεδόν 10% των ασθενών αυτών παρουσίαζαν εγκεφαλικό ή πέθαιναν ενώ ένα τέτοιο δυσάρεστο γεγονός καταγραφόταν μόνο στο 4% των ασθενών που υποβλήθηκαν στο χειρουργικό καθαρισμό των καρωτίδων τους, δηλαδή σε ενδαρτηριεκτομή.
Η κλινική αυτή έρευνα έτυχε αυστηρής κριτικής από άλλους ειδικούς όσον αφορά στη μεθοδολογία, την εμπειρία των γιατρών που έκαναν τις αγγειοπλαστικές καρωτίδων, τα στεντ που χρησιμοποιήθηκαν και για τη μέθοδο προφύλαξης από τον κίνδυνο εγκεφαλικών επεισοδίων μετά από την αγγειοπλαστική καρωτίδων για την τοποθέτηση των στεντ.
Σε μια άλλη έρευνα στις Ηνωμένες Πολιτείες έγινε προσπάθεια για να δοθούν απαντήσεις στα δύσκολα αυτά ερωτήματα. Στην Αμερικανική έρευνα απαιτείται, όπως οι γιατροί που κάνουν την αγγειοπλαστική των καρωτίδων για τοποθέτηση των στεντ να είναι περισσότερο εκπαιδευμένοι στη μέθοδο και παράλληλα να χρησιμοποιείται μηχανισμός προστασίας του εγκεφάλου από εμβολές που μπορούν να έχουν καταστροφικά αποτελέσματα.
Προς το παρόν οι ασθενείς οι οποίοι έχουν παράγοντες ψηλού κινδύνου για να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση ενδαρτηριεκτομής, είναι προτιμότερο να υποβάλλονται σε αγγειοπλαστική των καρωτίδων με τοποθέτηση στεντ.