Η άπνοια του ύπνου είναι συχνή διαταραχή του ύπνου, που χαρακτηρίζεται από έντονο ροχαλητό και συσχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο θανάτου.
Οι ενήλικες 30 έως 60 ετών με την εν λόγω διαταραχή έχουν 2 έως 3 φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν σε σύγκριση με με ανθρώπους που δεν πάσχουν από το ίδιο πρόβλημα.
Ο αυξημένος κίνδυνος θανάτου των ασθενών με άπνοια του ύπνου έχει άμεση σχέση με τη σοβαρότητα της πάθησης τους. Όσο πιο σοβαρής μορφής είναι η άπνοια του ύπνου που παρουσιάζουν τόσο πιο αυξημένες είναι οι πιθανότητες τους για πρόωρο θάνατο.
Επιπρόσθετα ο εν λόγω αυξημένος κίνδυνος είναι ανεξάρτητος από άλλους παράγοντες όπως είναι η αύξηση της ηλικίας, το φύλο, η κατάσταση του καρδιαγγειακού συστήματος και ο δείκτης μάζας σώματος (καθορίζει κατά πόσο ένα άτομο είναι υπέρβαρο, λιποβαρές, κανονικού βάρους ή παχύσαρκο).
Τα σημαντικά και ανησυχητικά αυτά συμπεράσματα προέρχονται από έρευνα που διήρκεσε 18 χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες. Συμμετείχαν 1.522 άνδρες και γυναίκες που ήσαν υγιείς κατά την εισδοχή τους στην έρευνα. Υποβλήθηκαν σε τυποποιημένο τεστ ύπνου το οποίο έδειχνε εάν είχαν διαταραχές του ύπνου όπως επίσης και τη σοβαρότητα τους.
Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε ότι οι ασθενείς με σοβαρής μορφής άπνοια του ύπνου είχαν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν κατά τη διάρκεια της έρευνας σε σύγκριση με άτομα που δεν είχαν αναπνευστικά προβλήματα του ύπνου. Εκείνοι οι οποίοι είχαν το σύνδρομο αλλά δεν λάμβαναν θεραπεία διέτρεχαν ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο πρόωρου θανάτου.
Συγκεκριμένα, οι ασθενείς με σοβαρής μορφής άπνοια του ύπνου, που δεν υποβάλλονταν σε θεραπεία, είχαν τέσσερις φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από οποιαδήποτε αιτία και πέντε φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από καρδιακή ή αγγειακή πάθηση.
Η εν λόγω έρευνα με την ονομασία The Wisconsin Sleep Cohort είναι από τις πλέον περιεκτικές μελέτες που έγιναν ποτέ με στόχο την αξιολόγηση του κινδύνου θανάτου σε ασθενείς από το γενικό πληθυσμό οι οποίοι παρουσιάζουν άπνοια του ύπνου.
Τα συμπεράσματα των Αμερικανών γιατρών μας δείχνουν τη μεγάλη σημασία που έχει η διάγνωση και η κατάλληλη θεραπεία της άπνοιας του ύπνου. Ιδιαίτερα βλέπουμε ότι η θεραπεία της πάθησης προστατεύει τους ασθενείς διότι μειώνει τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου λόγω καρδιαγγειακής πάθησης.
Οι άνθρωποι που πάσχουν από την άπνοια του ύπνου έχουν δυνατό και συχνό ροχαλητό που διακόπτεται από πολύ σύντομες περιόδους σιγής και διακοπής του λόγω απόφραξης των αναπνευστικών διόδων του αέρα. Η άπνοια (πλήρης διακοπή της αναπνοής) μπορεί να διαρκεί από δευτερόλεπτα έως λεπτά κάθε φορά.
Στη συνέχεια ακολουθεί μια έντονη θορυβώδης εισπνοή με απότομη εισδοχή αέρα στο αναπνευστικό σύστημα. Ο εν λόγω κύκλος επαναλαμβάνεται πολλές φορές κάθε ώρα κατά τη διάρκεια του ύπνου του ασθενούς.
Οι συχνές διακοπές της αναπνοής εκτός από το ότι διαταράσσουν τον ύπνο του ασθενούς εμποδίζουν την κανονική οξυγόνωση του αίματος. Η χρόνια κακή οξυγόνωση του αίματος μπορεί να έχει σοβαρές αρνητικές συνέπειες στον οργανισμό και ιδιαίτερα στην καρδία και το αγγειακό σύστημα.
Υπολογίζεται ότι ένα μεγάλο ποσοστό ενηλίκων πάσχει από την άπνοια του ύπνου. Σε 80% έως 90% των ασθενών δεν γίνεται η διάγνωση. Επισημαίνεται ότι η πάθηση δυνατόν να παρουσιασθεί και σε παιδιά. Οι υπέρβαροι, οι παχύσαρκοι και οι καπνιστές διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να εκδηλώσουν την πάθηση.
Οι ασθενείς με άπνοια του ύπνου δεν αντιλαμβάνονται ότι έχουν διαταραχές του ύπνου με αναπνευστικά προβλήματα. Επίσης είναι δύσκολο για τους γιατρούς να κάνουν τη διάγνωση διότι κατά την επίσκεψη στο ιατρείο οι ασθενείς δεν παρουσιάζουν κάτι συγκεκριμένο.
Ωστόσο οι ασθενείς λόγω της διαταραχής του ύπνου που έχουν, νιώθουν κουρασμένοι, νυσταλέοι και συχνά έχουν πονοκέφαλο το πρωί. Η υπνηλία, η κούραση, η μείωση της συγκέντρωσης και η νύστα κατά τη διάρκεια της ημέρας μειώνει την ποιότητα ζωής των ασθενών, μειώνει την απόδοση στην εργασία ή το σχολείο, αυξάνει τον κίνδυνο εργατικών ατυχημάτων και οδικών δυστυχημάτων.
Επιπρόσθετα άλλες έρευνες έδειξαν ότι η άπνοια το ύπνου αυξάνει τον κίνδυνο για ψηλή πίεση (υπέρταση), καρδιακές παθήσεις, εγκεφαλικά επεισόδια (αποπληξία) και διαβήτη.
Η ύπαρξη έντονου συχνού ροχαλητού που συνήθως διαπιστώνεται από το άτομο που κοιμάται μαζί με τον ασθενή ή άλλο άτομο της οικογένειας του, πρέπει να αναφέρεται στο γιατρό. Ο γιατρός πρέπει να διερευνά σχολαστικά οποιοδήποτε ασθενή με ιστορικό δυνατού συχνού ροχαλητού που συνοδεύεται από τα πιο πάνω συμπτώματα
Ταυτόχρονα με τη δημοσίευση της Αμερικανικής έρευνας, μια άλλη παρόμοια εργασία που έγινε στην Αυστραλία δείχνει ανάλογα αποτελέσματα. Οι Αυστραλοί ερευνητές παρακολούθησαν για 14 χρόνια 380 ενήλικες ηλικίας 40 έως 65 ετών.
Η ανάλυση των ευρημάτων έδειξε ότι 14 χρόνια μετά την έναρξη της μελέτης, το 33% των συμμετεχόντων που είχαν μέτριας έως σοβαρής μορφής άπνοια του ύπνου είχαν πεθάνει. Από αυτούς με ήπιας μορφής άπνοια του ύπνου μόνο 6,5 % είχαν πεθάνει ενώ από αυτούς χωρίς την πάθηση το ποσοστό θανάτων ήταν 7,7%.
Συνοπτικά βλέπουμε από τις δύο βαρυσήμαντες και μακροχρόνιες έρευνες που σας παρουσιάζουμε ότι η άπνοια του ύπνου είναι μια πάθηση που μπορεί να οδηγεί στο θάνατο. Υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία και για αυτό απαιτείται εγρήγορση σε ασθενείς με ροχαλητό για να γίνεται η διάγνωση και η έγκαιρη αντιμετώπιση της πάθησης.
