Η ψηλή πίεση είναι από τις σημαντικότερες αιτίες καρδιακής ανεπάρκειας.
Μεταξύ των ασθενών που πάσχουν από καρδιακή ανεπάρκεια, στο 91% υπάρχει ιστορικό ψηλής πίεσης.
Δυστυχώς η καρδιακή ανεπάρκεια χαρακτηρίζεται από φτωχή πρόγνωση. Το 50% των ασθενών αποβιώνουν, 5 χρόνια μετά από τη διάγνωση της νόσου.
Η ψηλή πίεση υποχρεώνει την καρδία να εργάζεται περισσότερο για να μπορεί να αποστέλλει το αίμα στον οργανισμό διαμέσου του κυκλοφορικού συστήματος.
Εάν η ψηλή πίεση δεν διορθωθεί, η καρδία σταδιακά μεγεθύνεται, αδυνατίζει και δεν είναι πλέον σε θέση να εκπληρώνει τη λειτουργία της ως αντλία.
Οι ασθενείς που πάσχουν από καρδιακή ανεπάρκεια, κουράζονται όλο και περισσότερο ακόμη και για απλές συνήθεις καθημερινές δραστηριότητες της ζωής τους. Η δύσπνοια επιδεινώνει την κατάσταση τους. Επιπρόσθετα εμφανίζονται και ανωμαλίες στη λειτουργία και άλλων οργάνων όπως νεφρική ανεπάρκεια που επιδεινώνουν την κατάσταση και εξέλιξη τους.
Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν να γίνεται αποτελεσματική αντιμετώπιση της ψηλής πίεσης για πρόληψη της καρδιακής ανεπάρκειας.
Τα πρώτα φάρμακα που δίνονται για την αντιμετώπιση της ψηλής πίεσης είναι συνήθως τα διουρητικά.
Εάν τα διουρητικά αποτυγχάνουν τότε μόνον να προστίθενται στη θεραπεία και άλλα αντιυπερτασικά φάρμακα όπως οι αναστολείς του ενζύμου μετατροπής αγγειοτασίνης, ανταγωνιστές ασβεστίου και βήτα αναστολείς.
Μια μεγάλη θεραπευτική δοκιμή, που έγινε στις Ηνωμένες Πολιτείες σε 33.357 υπερτασικούς ασθενείς ψηλού κινδύνου, ηλικίας 55 ετών και άνω (ALLHAT, Antihypertensive and Lipid-Lowering Treatment to Prevent Heart Attack Trial), μας δίνει πολύτιμες πληροφορίες για την ορθότητα ή όχι των οδηγιών για αρχική χορήγηση διουρητικών για τη θεραπεία της ψηλής πίεσης.
Η εν λόγω έρευνα που είναι αξιόπιστη όχι μόνο λόγω της μακράς διάρκειας παρακολούθησης των ασθενών, του μεγάλου αριθμού συμμετεχόντων αλλά και λόγω του ότι ήταν προοδευτική, διπλά τυφλή και τυχαιοποιημένη, έδειξε ότι:
- Κατά τη διάρκεια του πρώτου χρόνου της θεραπευτικής δοκιμής, οι ασθενείς που είχαν πάρει ως πρώτη θεραπεία για την αντιμετώπιση ψηλής πίεσης, αναστολείς του ενζύμου μετατροπής αγγειοτασίνης ή ανταγωνιστές ασβεστίου, είχαν 40% περισσότερες πιθανότητες να εισαχθούν σε νοσοκομείο ή να πεθάνουν λόγω καρδιακής ανεπάρκειας σε σύγκριση με τους ασθενείς που είχαν λάβει ως πρώτο φάρμακο, διουρητικό για τη θεραπεία ψηλής πίεσης
- Τα διουρητικά φάνηκαν να είναι καλύτερα φάρμακα για την πρόληψη της καρδιακής ανεπάρκειας από τους ανταγωνιστές ασβεστίου. Επίσης βρέθηκαν να είναι και καλύτερα από τους αναστολείς του ενζύμου μετατροπής αγγειοτασίνης τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα
Τα συμπεράσματα της ενδιαφέρουσας αυτής έρευνας, προσθέτουν σημαντικά στοιχεία στις γνώσεις μας αναφορικά με τα διουρητικά και ενισχύουν τη θέση τους, ως πρώτη γραμμή θεραπείας της ψηλής πίεσης.
Τα διουρητικά είναι φτηνά φάρμακα. Χρησιμοποιούνται εδώ και μερικές δεκαετίες. Οι παρενέργειες τους είναι καλά γνωστές από τους γιατρούς. Πρόκειται για ασφαλή φάρμακα που πρέπει να δίνονται κάτω από επίβλεψη του γιατρού.
Τα διουρητικά χαμηλώνουν την ψηλή πίεση διότι αποβάλλουν από το σώμα νερό και νάτριο που δεν χρειάζεται. Μειώνουν έτσι το φόρτο εργασίας που πρέπει να προσφέρει η καρδία όπως επίσης και τον όγκο αίματος που διακινείται στο κυκλοφορικό σύστημα.
Συμπερασματικά θα συγκρατήσουμε ότι τα διουρητικά βρέθηκαν να είναι καλύτερα φάρμακα πρώτης γραμμής για την θεραπεία της ψηλής πίεσης και πρόληψης της καρδιακής ανεπάρκειας.
