Ένα από τα καίρια προβλήματα στα τμήματα επειγόντων περιστατικών είναι η γρήγορη, αποτελεσματική και ορθή αξιολόγηση των ασθενών που παρουσιάζονται με πόνο στο στήθος.

Η κατάλληλη αντιμετώπιση χωρίς λάθη και η έγκαιρη χορήγηση της αναγκαίας θεραπείας μπορεί να είναι σωτήρια για τη ζωή του ασθενούς. Ταυτόχρονα βελτιώνει το επίπεδο φροντίδας και αξιοπιστίας που προσφέρεται γενικά στον τομέα της δημόσιας υγείας και προκύπτουν αξιοσημείωτα οικονομικά οφέλη   

Μια νέα μέθοδος που δοκιμάστηκε πρόσφατα στο πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας, απέδειξε ότι η διάγνωση του εμφράγματος του μυοκαρδίου μπορεί να διαγνωσθεί με ακρίβεια σε 90 λεπτά.

Αυτό είναι μια σημαντική πρόοδος εάν αναλογιστούμε ότι μέχρι σήμερα ο χρόνος που χρειάζεται για να γίνει η ακριβής διάγνωση κυμαίνεται από 6 έως 24 ώρες.

Το τριπλό καρδιακό τεστ πήρε την έγκριση για κλινική χρήση από την ανώτατη αρχή έγκρισης των Ηνωμένων Πολιτειών, το FDA (Food and Drug Administration) πέρυσι. Το τεστ μετρά ταυτόχρονα μέσα στο αίμα του ασθενούς τα τρία  ένζυμα troponin I, creatine kinase-MB και myoglobin.

Το τεστ γίνεται και δίνει αποτελέσματα μέσα σε 15 λεπτά. Από τη στιγμή που ο ασθενής εισάγεται στο τμήμα επειγόντων περιστατικών το τεστ επαναλαμβάνεται από 3 έως 4 φορές. Σε περίπτωση βλάβης του μυοκαρδίου λόγω εμφράγματος παρατηρείται αύξηση των ενζύμων αυτών μέσα στο αίμα.

Το τεστ αποδείχθηκε 100% σωστό για τη διάγνωση του εμφράγματος του μυοκαρδίου όταν συνδυαζόταν με το ιστορικό του ασθενούς και τις αλλοιώσεις που παρατηρούνταν στο ηλεκτροκαρδιογράφημα.

Η κλινική μελέτη έγινε σε 1285 ασθενείς οι οποίοι παρουσιάστηκαν με πόνο στο στήθος, στο τμήμα επειγόντων περιστατικών. Από αυτούς οι 508 στάλθηκαν στο σπίτι τους, μετά από το τεστ αυτό, οι περισσότεροι μετά από τα πρώτα 90 λεπτά και κανένας από τους 508 δεν έμεινε στο νοσοκομείο περισσότερο από 6 ώρες.

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι η νέα αυτή μέθοδος ταχείας διάγνωσης των περιστατικών εμφράγματος του μυοκαρδίου φαίνεται να υπόσχεται πολλά και να είναι αποτελεσματική με θετικές επιπτώσεις τόσο για τον ασθενή αλλά και για το σύστημα δημόσιας υγείας.