Οι υπάλληλοι που λαμβάνουν άδειες ασθένειας για μεγάλα χρονικά διαστήματα, περισσότερο από μια φορά σε τρία χρόνια παρουσιάζουν περισσότερες πιθανότητες θανάτου από ότι οι συνάδελφοι τους που δεν παίρνουν τέτοιες άδειες.

Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο εάν η απουσία τους οφείλεται σε καρδιαγγειακές, ψυχιατρικές ή χειρουργικές παθήσεις.

Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει από έρευνα που διεξήγαγαν γιατροί από το University College του Λονδίνου σε 6.478 Βρετανούς δημόσιους υπάλληλους που είχαν λάβει άδειες ασθένειας στη χρονική περίοδο μεταξύ 1985 και 1988. Εξέτασαν την εξέλιξη τους και το συσχετισμό με θάνατο έως το 2004.

Προηγούμενες έρευνες έδειξαν ότι οι άδειες ασθένειας που χορηγούνται από γιατρούς είναι αντιπροσωπευτικές του πλήρους φάσματος των ασθενειών που επηρεάζουν τους υπαλλήλους. Επίσης διαφάνηκε ότι μπορούν να αποτελούν ένα καλό δείκτη των διαφορών όσον αφορά στην υγεία των υπαλλήλων.

Παράλληλα υπήρξαν στοιχεία που συνηγορούσαν στο ότι μερικοί λόγοι που επέβαλλαν άδεια ασθενείας, όπως για παράδειγμα οι ψυχιατρικές παθήσεις ή οι καρδιοπάθειες, θα μπορούσαν να είναι επαρκείς δείκτες πρόγνωσης πρόωρου θανάτου των υπαλλήλων.

Οι Λονδρέζοι γιατροί βρήκαν ότι το ποσοστό θανάτων στους Βρετανούς δημόσιους υπάλληλους αυξανόταν μαζί με την αύξηση των ημερών (κατά περιόδους των 7 ημερών) για τις οποίες αυτοί λάμβαναν άδεια απουσίας.

Οι σχεδόν 30% των ανδρών και γυναικών που είχαν λάβει μία ή περισσότερες ιατρικά πιστοποιημένες άδειες ασθένειας σε χρονικό διάστημα τριών ετών, παρουσίαζαν 66% περισσότερες πιθανότητες να αποβιώσουν πρόωρα σε σύγκριση με τους υπαλλήλους που δεν είχαν τέτοιες απουσίες από την εργασία τους.

Οι ερευνητές τονίζουν ότι το γεγονός ότι στην εργασία τους είχαν συμπεριλάβει και την ανάλυση των διαγνώσεων για τις οποίες χορηγείτο η άδεια ασθένειας, βελτίωνε σημαντικά τη δυνατότητα πρόγνωσης για πρόωρο θάνατο.

Χαρακτηριστικά αναφέρουν ότι:

• Οι υπάλληλοι που λάμβαναν άδεια ασθένειας εξαιτίας καρδιαγγειακών παθήσεων, διέτρεχαν τέσσερις φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να αποβιώσουν πρόωρα από ότι οι συνάδελφοι τους που δεν λάμβαναν τέτοια άδεια
   
• Οι υπάλληλοι που λάμβαναν άδεια λόγω ψυχιατρικών παθήσεων είχαν διπλάσιο κίνδυνο να πεθάνουν πρόωρα συγκριτικά με τους συναδέλφους τους που δεν είχαν αυτού του είδους απουσίες
   
• Οι υπάλληλοι που λάμβαναν άδεια ασθένειας λόγω χειρουργικής επέμβασης είχαν περισσότερο από διπλάσιο κίνδυνο πρόωρου θανάτου σε σύγκριση με υπαλλήλους χωρίς άδεια ασθένειας
   
• Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε το εύρημα ότι οι υπάλληλοι που είχαν λάβει μία ή δύο περισσότερες περιόδους άδειας ασθενείας των πέραν των 7 ημερών για ψυχιατρικές παθήσεις, παρουσίαζαν δύο και μισή φορές αύξηση του κινδύνου για θάνατο λόγω καρκίνου
   
• Ωστόσο οι υπάλληλοι που λάμβαναν άδειες ασθένειας για μυοσκελετικές νόσους δεν είχαν οποιοδήποτε αυξημένο κίνδυνο πρόωρου θανάτου σε σύγκριση με συναδέλφους τους που δεν λάμβαναν τέτοιες άδειες

Το συμπέρασμα των Λονδρέζων γιατρών είναι ότι η παρακολούθηση των υπαλλήλων με βάση τις άδειες ασθένειας τους (διάγνωση και διάρκεια), θα μπορούσε να επιτρέπει την αναγνώριση ομάδων υπαλλήλων που κινδυνεύουν περισσότερο από πρόωρο θάνατο. Η αναγνώριση των ευάλωτων αυτών ομάδων των υπαλλήλων θα μπορούσε να οδηγεί στη λήψη προληπτικών μέτρων για έγκαιρη, καλύτερη αντιμετώπιση των προβλημάτων της υγείας τους και αύξηση των πιθανοτήτων διάσωσης της ζωής τους.