Οι άνθρωποι που ζουν μόνοι τους, έχουν διπλάσιο κίνδυνο να προσβληθούν από σοβαρές καρδιακές παθήσεις σε σύγκριση με αυτούς που ζουν με ένα σύντροφο.

Το συμπέρασμα αυτό προέκυψε από έρευνα που διεξάχθηκε σε 130.000 άτομα ηλικίας από 30 έως 69 ετών στη Δανία. Μεταξύ 2000 και 2002, 646 άτομα παρουσίασαν σοβαρή μορφή στηθάγχης ή υπέστησαν καρδιακή προσβολή. Οι παθήσεις αυτές σχετίζονται με αθηρωμάτωση, στένωση και απόφραξη των στεφανιαίων αγγείων της καρδίας.

Η ανάλυση των πληθυσμιακών και επιδημιολογικών δεδομένων έδειξε ότι οι άνθρωποι με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και οι συνταξιούχοι, είχαν αυξημένο κίνδυνο για πάθηση σε σχέση με τις στεφανιαίες αρτηρίες της καρδίας δηλαδή στηθάγχη και έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Όμως τα ευρήματα ανέδειξαν ότι οι δύο ισχυρότεροι προγνωστικοί παράγοντες για την προσβολή από τις εν λόγω παθήσεις ήταν η ηλικία και η μοναχική διαβίωση.

Οι γυναίκες άνω των 60 ετών που ζούσαν μόνες τους και οι άνδρες άνω των 50 ετών που επίσης ζούσαν μόνοι τους, είχαν διπλάσιο κίνδυνο από όλους τους άλλους να προσβληθούν από παθήσεις των στεφανιαίων αρτηριών της καρδίας.

Οι γυναίκες άνω των 60 ετών που ζούσαν μόνες τους, αντιπροσώπευαν μόλις το 5% του πληθυσμού που μελετήθηκε. Οι άνδρες άνω των 50 ετών, αποτελούσαν σχεδόν 8% του συνόλου.

Παρά την αριθμητική διαφορά ανδρών και γυναικών των συγκεκριμένων ηλικιακών ομάδων, οι θάνατοι των γυναικών αποτελούσαν το ένα τρίτο όλων των θανάτων λόγω προβλημάτων των στεφανιαίων αρτηριών ενώ στους άνδρες αντιπροσώπευαν τα δύο τρίτα του συνόλου του θανάτων.

Το χαμηλότερο κίνδυνο για θάνατο λόγω καρδιακής προσβολής, τον είχαν αυτοί που είχαν ψηλό μορφωτικό επίπεδο, αυτοί που συζούσαν με ένα ή μια σύντροφο και αυτοί που ήσαν εργαζόμενοι. Επίσης οι διαζευγμένες γυναίκες παρουσίαζαν χαμηλότερες πιθανότητες να προσβληθούν από στηθάγχη ή έμφραγμα μυοκαρδίου.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι οι διαφορές που παρατηρήθηκαν, οφείλονται σε ορισμένους παράγοντες του τρόπου ζωής οι οποίοι είναι συχνότεροι σε αυτούς που ζουν μόνοι τους.

Οι παράγοντες που επιδεινώνουν τις πιθανότητες επιβίωσης αυτών που ζουν μόνοι τους περιλαμβάνουν το κάπνισμα, την παχυσαρκία, την ψηλή χοληστερόλη και λιγότερη παρακολούθηση από το γιατρό τους. Επίσης αυτοί που ζουν μόνοι, είναι πιθανόν ότι αντλούν λιγότερη στήριξη από τις κοινωνικές τους σχέσεις γεγονός που επηρεάζει αρνητικά τη μακροζωία.

Είναι γεγονός ότι η αθηρωμάτωση είναι η κυριότερη αιτία καρδιακών και εγκεφαλικών επεισοδίων σχεδόν σε όλες τις χώρες του κόσμου. Είναι αναγκαίο αναπτυχθούν καλύτερα προληπτικά προγράμματα για την αντιμετώπιση του προβλήματος.

Στα πλαίσια αυτά, η αναγνώριση ομάδων  πληθυσμού που κινδυνεύουν περισσότερο, αποτελεί βασικό πυλώνα της πρόληψης.

Με βάση τα ευρήματα και τις εισηγήσεις της έρευνας που σας παρουσιάζουμε, οι γιατροί όταν έχουν μπροστά τους άτομα που ζουν μόνα τους, είναι καλό να θεωρούν ότι παρουσιάζουν μεγαλύτερο κίνδυνο για στεφανιαία αρτηριακή νόσο της καρδίας και έτσι να δίνουν μεγαλύτερη σημασία στη διαφώτιση και διαπαιδαγώγηση για την πρόληψη των καρδιαγγειακών παθήσεων.