Η προσθήκη ενός νέου φαρμάκου που μειώνει τη συγκολλητικότητα των αιμοπεταλίων, μαζί με την ασπιρίνη, θα μπορούσε να σώζει χιλιάδες ζωές κάθε χρόνο.

Το νέο φάρμακο clopidogrel (κλοπιδογρέλη), στη δόση των 75 mg ημερησίως, θα έπρεπε να προστίθεται στην ασπιρίνη και στην υπόλοιπη κλασική θεραπεία (θρομβολυτικά φάρμακα) σε ασθενείς με υποψία εμφράγματος μυοκαρδίου.

Οι σημαντικές αυτές διαπιστώσεις και εισηγήσεις γίνονται από γιατρούς του πανεπιστημίου της Οξφόρδης μετά από κλινική θεραπευτική δοκιμή σε 45.800 ασθενείς από 1250 νοσοκομεία της Κίνας. Οι ασθενείς που συμπεριλαμβάνονταν στην έρευνα, βρίσκονταν στην έναρξη καρδιακής προσβολής.

Οι ασθενείς με τυχαιοποιημένο τρόπο χωρίζονταν σε 2 ομάδες που λάμβαναν διαφορετική θεραπεία. Η πρώτη ομάδα λάμβανε καθημερινά 75 mg clopidogrel μαζί με την ασπιρίνη που χορηγείται κλασικά στις περιπτώσεις αυτές. Η δεύτερη ομάδα λάμβανε ασπιρίνη αλλά εικονικό φάρμακο αντί του clopidogrel.

Εάν το clopidogrel χορηγείτο έστω και στο 1 εκατομμύριο των ασθενών αυτών, τότε θα προλαμβάνονταν 5.000 θάνατοι και 5.000 μη θανάσιμα νέα εμφράγματα και εγκεφαλικά επεισόδια.

Παράλληλα, η μακροχρόνια θεραπεία με συνδυασμό ασπιρίνης και clopidogrel, θα μπορούσε να προσφέρει περισσότερα. Για τις ευεργετικές επιδράσεις της μακροχρόνιας θεραπείας, αναμένονται αποτελέσματα ερευνών που τώρα διεξάγονται.

Η ίδια ερευνητική ομάδα του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, στο δεύτερο μέρος της μεγάλης της κλινικής θεραπευτικής δοκιμής στην Κίνα, εξέτασε τα αποτελέσματα της χορήγησης του φαρμάκου μετοπρολόλη που ανήκει στην οικογένεια των βήτα αναστολέων.

Το φάρμακο αυτό χορηγείται χορηγείται ενδοφλεβίως αρχικά κατά την έναρξη του εμφράγματος στο τμήμα επειγόντων περιστατικών. Στη συνέχεια χορηγείται από το στόμα.

Οι γιατροί διαπίστωσαν ότι η θεραπεία αυτή μπορούσε να μειώνει κατά 15% έως 20% τον κίνδυνο νέας καρδιακής προσβολής και κοιλιακής μαρμαρυγής. Όμως αύξανε τον κίνδυνο για καρδιακό σοκ κατά 30% ιδιαίτερα κατά τις πρώτες μέρες μετά την εισαγωγή του ασθενούς στο νοσοκομείο.

Για τους λόγους αυτούς, για να μεγιστοποιηθούν τα ωφελήματα της θεραπείας και να ελαχιστοποιηθούν οι κίνδυνοι, εισηγούνται όπως η θεραπεία με τους βήτα αναστολείς όπως η μετοπρολόλη, να γίνεται μετά τη σταθεροποίηση του ασθενούς.

Πιστεύουμε ότι τα συμπεράσματα της μεγάλης αυτής εργασίας, θα συμβάλουν στη βελτίωση της περίθαλψης των ασθενών με έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Παράλληλα δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι για την επιτυχή αντιμετώπιση της καρδιακής προσβολής, είναι καθοριστική ή άμεση μετάβαση του ασθενούς στο τμήμα επειγόντων περιστατικών μετά από τα πρώτα συμπτώματα και η επείγουσα χορήγηση της κατάλληλης θεραπείας.