Πληθαίνουν οι κλινικές έρευνες που τεκμηριώνουν το γεγονός ότι η αγγειοπλαστική με μπαλονάκι στις περιπτώσεις εμφράγματος του μυοκαρδίου πρέπει να γίνεται όσο το δυνατό πιο γρήγορα.

Μάλιστα πολλοί γιατροί ισχυρίζονται πλέον ότι είναι επικίνδυνη η άποψη ότι ο χρόνος από την εκδήλωση του εμφράγματος μέχρι την έναρξη της αγγειοπλαστικής είναι λιγότερο σημαντικός σε σύγκριση με την έναρξη της θρομβολυτικής θεραπείας.

Η αγγειοπλαστική μέθοδος διανοίγει τη στενωμένη και αποφραγμένη στεφανιαία αρτηρία με τη βοήθεια ειδικού μπαλονιού. Μπορεί παράλληλα κατά την ίδια διαδικασία, εάν κριθεί αναγκαίο, να τοποθετηθεί μεταλλικό στεντ στον αυλό του αγγείου για να διατηρείται ανοικτό.

Υπάρχει διαδεδομένη η αντίληψη ότι πρέπει πρώτα να γίνεται η θρομβολυτική θεραπεία και σε μεταγενέστερο χρόνο η αγγειοπλαστική. Όμως σωρεία νέων στοιχείων θέτουν υπό αμφισβήτηση αυτή την προσέγγιση. 

Παράλληλα η δυνατότητα προσφοράς της αγγειοπλαστικής θεραπείας δεν υπάρχει σε όλα τα νοσοκομεία. Η πραγματικότητα αυτή στερεί από πολλούς ασθενείς την ευκαιρία να ευεργετηθούν από την άμεση αγγειοπλαστική.

Ολλανδοί γιατροί εξέτασαν τα δεδομένα που αφορούσαν 1.072 ασθενείς που είχαν υποστεί ισχαιμικές αλλοιώσεις του μυοκαρδίου τους, από το 1997 έως το 2001. Εκτός από τα κλινικά συμπτώματα, οι αλλοιώσεις αυτές εκδηλώνονταν με την ανύψωση του τμήματος ST του ηλεκτροκαρδιογραφήματος τους (ST-segment-elevation myocardial infarction, STEMI).

Οι ασθενείς αυτοί είχαν παρουσιαστεί στα νοσοκομεία για θεραπεία μέσα στις πρώτες 6 ώρες από την εκδήλωση των συμπτωμάτων της καρδιακής προσβολής.

Οι ερευνητές εξέτασαν το ρόλο που έπαιξε στην εξέλιξη των ασθενών ο χρόνος που πέρασε από τη στιγμή της εκδήλωσης των πρώτων συμπτωμάτων μέχρι που το μπαλονάκι της αγγειοπλαστικής θεραπείας φούσκωνε, διανοίγοντας έτσι την αποφραγμένη στεφανιαία αρτηρία.

Τα ευρήματα τους έδειξαν ότι όσο μεγαλύτερος ήταν ο χρόνος από την εκδήλωση των συμπτωμάτων μέχρι την αγγειοπλαστική, τόσο πιο δύσκολη ήταν η ανάκαμψη του ισχαιμικού μυοκαρδίου, τόσο πιο μεγάλη ήταν η περιοχή που πάθαινε έμφραγμα και ισχαιμικές αλλοιώσεις και τόσο μεγαλύτερη ήταν η θνησιμότητα των ασθενών κατά το πρώτο έτος που ακολουθούσε το καρδιακό επεισόδιο.

Εμείς θα τονίσουμε ότι πρέπει οπωσδήποτε ο χρόνος καθυστέρησης μέχρι την αγγειοπλαστική να ελαχιστοποιηθεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό.

Η πρακτική αυτή έχει τη δυνατότητα να πετυχαίνει καλύτερη και γρηγορότερη επανακυκλοφορία του αίματος στο μυοκάρδιο που προσβλήθηκε από το οξύ ισχαιμικό επεισόδιο. Περιορίζει τις ισχαιμικές βλάβες και προσφέρει περισσότερες πιθανότητες ανάκαμψης των ασθενών μειώνοντας και τη θνησιμότητα.

Επαναλαμβάνουμε ότι δεν είναι η πρώτη κλινική έρευνα που έδειξε τα σοβαρά πλεονεκτήματα της όσο το δυνατό πιο γρήγορης αγγειοπλαστικής θεραπείας μετά από την εκδήλωση του ισχαιμικού επεισοδίου.

Εκείνο που είναι απαραίτητο να εξετάσουν οι αρμόδιες αρχές για τη δημόσια υγεία, είναι πόσο εύκολα μπορούν οι ασθενείς που προσβάλλονται από καρδιακό ισχαιμικό επεισόδιο, να έχουν πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες που προσφέρουν τη δυνατότητα άμεσης αγγειογραφίας και αγγειοπλαστικής θεραπείας επί εικοσιτετραώρου βάσεως.

Πρέπει να καταβληθούν σοβαρές προσπάθειες ούτως ώστε όλοι οι ασθενείς με καρδιακή προσβολή να μπορούν να ευεργετούνται από τέτοιες υπηρεσίες.

Το όφελος για τους ασθενείς και για την κοινωνία γενικότερα θα είναι τεράστιο, με λιγότερους θανάτους και αναπηρίες και σε τελική ανάλυση με λιγότερο οικονομικό κόστος.