Οι άνδρες που παρουσιάζουν καρκίνο του προστάτη, διατρέχουν κίνδυνο για διαταραχές της στύσης.

Οι διάφορες μορφές θεραπείας που γίνονται για την αντιμετώπιση του καρκίνου του προστάτη αυξάνουν σημαντικά τον κίνδυνο ανδρικής ανικανότητας λόγω ανεπάρκειας της στύσης.

Η ανεπάρκεια της στύσης παρατηρείται ακόμη και σε άνδρες, οι οποίοι επιλέγουν αντί άμεσης αντιμετώπισης του καρκίνου στον προστάτη τους, μια προσεκτική παρακολούθηση της εξέλιξης του καρκίνου και αντιμετώπιση μόνο εάν παρουσιαστεί γρήγορη ανάπτυξη του όγκου.

Περισσότεροι από 80% των ασθενών που παρουσιάζουν καρκίνο του προστάτη θα έχουν προβλήματα στύσης.

Ακόμη και στις περιπτώσεις περιορισμένων τμηματικών αφαιρέσεων καρκίνου προστάτη (μερική προστατεκτομή), προκαλείται συχνά ανεπάρκεια της στύσης.

Οι άνδρες που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση με διατήρηση των νεύρων της σεξουαλικής λειτουργίας στον προστάτη έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να διατηρήσουν μια επαρκή στύση για τη συνουσία.

Αντίθετα η παχυσαρκία και η προχωρημένη ηλικία, είναι παράγοντες που αυξάνουν τις πιθανότητες για ανδρική ανικανότητα μετά από θεραπεία για καρκίνο του προστάτη.

Είναι πολύ σημαντικό, οι ασθενείς να είναι πλήρως ενήμεροι για τα διάφορα προβλήματα που πιθανόν να προκύψουν ανάλογα με τη θεραπεία που θα επιλέξουν για καρκίνο του προστάτη.

Σύμφωνα με έρευνα που έγινε από γιατρούς από το αντικαρκινικό κέντρο M.D. Anderson του Τέξας, που συμπεριέλαβε 1.000 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε θεραπεία για καρκίνο του προστάτη, 85% των ασθενών δήλωσαν ότι είχαν πρόβλημα στύσης.

Από το σύνολο των ασθενών μόνο το 59% ζήτησαν βοήθεια από ειδικούς για να ξεπεράσουν το πρόβλημα.

Μόνο 13% είχαν κανονική σεξουαλική ζωή χωρίς οποιασδήποτε μορφής θεραπεία για την ανεπάρκεια της στύσης. Περίπου 8% των ασθενών κατάφερναν με τη χρήση μιας θεραπευτικής μεθόδου να έχουν μια κανονική σεξουαλική επαφή.

Οι άνδρες που είχαν πιο μικρή ηλικία, αυτοί που είχαν υποβληθεί σε θεραπεία με διατήρηση των νεύρων, εκείνοι που έδιναν μεγαλύτερη σημασία στο σεξ και εκείνοι που είχαν υποστήριξη από τη σύζυγο ή σύντροφό τους, είχαν καλύτερα αποτελέσματα στη σεξουαλική τους λειτουργία.

Είναι σημαντικό να τονισθεί ότι στην έρευνα αυτή, φάνηκε ότι η ανεύρεση της πιο κατάλληλης θεραπείας για την αντιμετώπιση της ανεπάρκειας της στύσης μετά από καρκίνο του προστάτη δεν είναι εύκολη. Πολλοί ασθενείς δήλωσαν ότι δοκίμασαν διάφορες θεραπείες μέχρι να βρουν την πλέον κατάλληλη για την περίπτωση τους.

Οι περισσότεροι ασθενείς δοκίμασαν φάρμακα όπως το Βιάγκρα. Το Βιάγκρα και τα ανάλογα φάρμακα βοήθησαν μόνο το 16% των ασθενών αυτών.

Οι μέθοδοι που αποδείχτηκαν οι πλέον αποτελεσματικές είναι εκείνες που είναι και οι πιο δύσκολες να γίνουν από τον ασθενή. Οι θεραπείες αυτές είναι η ένεση φαρμάκων στο πέος που προκαλούν στύση και η τοποθέτηση τεχνητού εμφυτεύματος, που μπορεί να φουσκώνει στο πέος.

Η καθοδήγηση από ειδικούς, του ανδρός και της συζύγου ή συντρόφου του μετά από καρκίνο του προστάτη, για τα θέματα της σεξουαλικής ζωής, έχει καθοριστική σημασία για την επιτυχή αντιμετώπιση των προβλημάτων που πολύ πιθανόν θα προκύψουν.

Η συμβολή της συζύγου ή της συντρόφου στην αντιμετώπιση όλων των δυσκολιών που θα προκύψουν, αποδεικνύεται ότι μεγιστοποιεί το αποτέλεσμα των διαφόρων θεραπειών που θα χρησιμοποιηθούν για τα προβλήματα στύσης και βελτιώνει ουσιαστικά την ποιότητα ζωής του ζεύγους.