Όσοι θέλουν να μειώσουν τον κίνδυνο που έχουν για να προσβληθούν από μυελογενή λευχαιμία, θα μπορούσαν να το κάνουν αποφεύγοντας το υπερβολικό βάρος σώματος και την παχυσαρκία.
Η λευχαιμία φαίνεται να είναι ακόμη μια από τις σοβαρές ασθένειες που απειλούν τη ζωή για τις οποίες ευθύνεται η μάστιγα της παχυσαρκίας που επηρεάζει όλες τις ηλικίες και παρατηρείται σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η παχυσαρκία είναι αιτία γένεσης καρκίνων στο ανθρώπινο σώμα. Έχει υπολογιστεί ότι 14% μέχρι 20% των θανάτων λόγω καρκίνου μπορεί να οφείλονται στο υπερβολικό βάρος σώματος.
Συνήθως οι περισσότεροι άνθρωποι όταν σκέφτονται για την παχυσαρκία, στο μυαλό τους έρχεται ο κίνδυνος για καρδιοπάθειες, ψηλή πίεση και διαβήτη. Σήμερα όμως έχει γίνει κατανοητό ότι οι υπέρβαροι και παχύσαρκοι, κινδυνεύουν από 9 διαφορετικές μορφές καρκίνου που μπορούν να παρουσιαστούν στα ακόλουθα όργανα: Μαστό, παχύ έντερο, νεφρό, μήτρα, οισοφάγο, στομάχι, συκώτι, χοληδόχο κύστη και πάγκρεας.
Πρόσφατα νέες έρευνες έδειξαν ότι η μακροχρόνια παχυσαρκία, μπορεί να είναι αιτία απώλειας εγκεφαλικού ιστού, εγκεφαλικής ατροφίας με μείωση των πνευματικών δεξιοτήτων.
Επιπρόσθετα το υπερβολικό βάρος σώματος φαίνεται ότι μειώνει τη σεξουαλική ορμή και είναι αιτία σεξουαλικών δυσλειτουργιών.
Το περιττό λίπος που υπάρχει στους υπέρβαρους και παχύσαρκους δεν είναι απλά μόνο μια επιβάρυνση βάρους για τον οργανισμό. Ο ιστός αυτός παράγει και απελευθερώνει στο αίμα ουσίες που βοηθούν στη δημιουργία καρκίνων.
Μάλιστα φαίνεται ότι το πάχος που εντοπίζεται στο κεντρικό μέρος του σώματος, δηλαδή στην κοιλιακή χώρα, είναι πιο επικίνδυνο. Η παρουσία του συσχετίζεται με ψηλότερα επίπεδα ινσουλίνης, οιστρογόνων και προγεστερόνης.
Η χρόνια αύξηση των ορμονών αυτών, μπορεί να παρεμποδίζει το φυσικό θάνατο των κυττάρων οδηγώντας έτσι στον καρκίνο. Επίσης συμβάλλει στον πολλαπλασιασμό των κυττάρων όπως στην περίπτωση του καρκίνου του μαστού που εξαρτάται από ορμόνες για την ανάπτυξη του.
Αυστραλοί μελέτησαν και παρακολούθησαν 40.909 άτομα ηλικία μεταξύ 27 έως 75 ετών, για περίοδο 8,4 ετών. Ο στόχος τους ήταν να εξετάσουν την επίδραση του βάρους σώματος, δείκτη μάζας σώματος, περιμέτρου κοιλιάς και μάζας λίπους σώματος στον κίνδυνο προσβολής από λευχαιμία.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν, ότι η μυελογενής λευχαιμία ήταν 5 φορές συχνότερη μεταξύ των υπέρβαρων και παχύσαρκων, δηλαδή των ατόμων με δείκτη μάζας σώματος μεγαλύτερο από 25 kg/m2.
Συγκεκριμένα για κάθε αύξηση 10 εκατοστών της περιμέτρου μέσης , ο κίνδυνος μυελογενούς λευχαιμίας, αυξανόταν κατά 35%. Για κάθε αύξηση 10 κιλών σε μάζα ελεύθερη λίπους, ο κίνδυνος της λευχαιμίας αυτής αυξανόταν κατά 83%.
Δεν παρατηρήθηκε στην έρευνα αυτή, αύξηση του κινδύνου για άλλες μορφές λευχαιμίας ή λεμφώματα.
Μια πιθανή εξήγηση για το συσχετισμό υπερβολικού βάρους σώματος και λευχαιμίας, είναι οι αλλοιώσεις του ανοσολογικού συστήματος που μπορούν να δημιουργούνται στους παχύσαρκους. Η μείωση της άμυνας του οργανισμού για την οποία είναι υπεύθυνο το ανοσολογικό σύστημα, εμπλέκεται στους μηχανισμούς γένεσης της λευχαιμίας.
Η μυελογενής λευχαιμία είναι ακόμη μια σοβαρότατη πάθηση που προστίθεται τώρα στα δεινά που επιφέρει η παχυσαρκία.
Στην Ευρώπη 50% των ενηλίκων ταξινομούνται ως υπέρβαροι ή παχύσαρκοι. Στις Ηνωμένες Πολιτείες το ποσοστό είναι ακόμη ψηλότερο και ανέρχεται στο 60%.
Η πρόωρη απώλεια ανθρώπινων ζωών, οι χρόνιες μειονεξίες λόγω των παθήσεων που δημιουργούνται και οι οικονομικές συνέπειες της παχυσαρκίας, αποτελούν μια τεράστια απειλή για τη δημόσια υγεία.
