Μια νέα τεχνική επιτρέπει την μεταμόσχευση νεφρού από μη συμβατό δότη.

Η μέθοδος αυτή αναμένεται να αλλάξει ριζικά τα δεδομένα στον τομέα της μεταμόσχευσης του νεφρού.

Οι ασθενείς που θα επωφεληθούν ανέρχονται σε πολλές χιλιάδες. 

Οι ασθενείς με τελική ανεπάρκεια των νεφρών που υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση και μπορούν να επωφεληθούν από τη νέα μέθοδο ανήκουν σε 3 κατηγορίες:

Η πρώτη κατηγορία είναι οι ασθενείς εκείνοι που έχουν ένα πρόθυμο δότη, ο οποίος όμως δεν είναι συμβατός όσον αφορά την ομάδα αίματος του.

Η δεύτερη κατηγορία ασθενών είναι εκείνοι των οποίων το ανοσοποιητικό τους σύστημα είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένο εναντίον ξένων ιστών, με αποτέλεσμα να απορρίπτουν το μόσχευμα. Η ευαισθητοποίηση αυτή μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι ήδη έχουν υποβληθεί σε μια πρώτη μεταμόσχευση ή διότι έχουν μεταγγισθεί με αίμα ή λόγω εγκυμοσύνης.

Η τρίτη κατηγορία είναι οι ασθενείς οι οποίοι παράγουν μετά από την μεταμόσχευση αντισώματα εναντίον του νέου τους νεφρού, χωρίς να έχουν ένα συγκεκριμένο λόγο.

Στην ουσία ασθενείς οι οποίοι δεν είχαν καμιά ελπίδα να τύχουν μιας σωτήριας μεταμόσχευσης νεφρού, τώρα με τη μέθοδο αυτή μπορούν να ελπίζουν.

Η μέθοδος βασίζεται στην αφαίρεση από το δικό τους αίμα, των αντισωμάτων που έχει ο οργανισμός τους. Αυτό επιτυγχάνεται με την πλασμαφαίρεση.

Η παλσμαφαίρεση είναι η τεχνική με την οποία αφαιρούνται από το αίμα του ασθενούς, με τη βοήθεια ενός ειδικού μηχανήματος, τα αντισώματα από τον ορρό του αίματος.

Η διαδικασία αυτή γίνεται 3 έως 4 φορές ημερησίως, για μια μέρα στις δύο, πριν από τη μεταμόσχευση του νεφρού. Μετά από τη μεταμόσχευση, γίνονται ακόμη 3 πλασμαφαιρέσεις στην εβδομάδα που ακολουθεί.

Στη συνέχεια μεταγγίζονται στον ασθενή ανοσοφαιρίνες που είναι αντισώματα τα οποία προέρχονται από πολλούς δότες και χρησιμοποιούνται για θεραπευτικούς λόγους.

Οι μεταγγίσεις αυτές έχουν διπλό αποτέλεσμα: Αποκαθιστούν την άμυνα του οργανισμού του ασθενούς και ταυτόχρονα συμβάλλουν στην πρόληψη της απόρριψης του μοσχεύματος.

Φαίνεται ότι η μετάγγιση ανοσοσφαιρινών από δότες όταν πρώτα αφαιρεθούν τα αντισώματα του ασθενούς, καταστέλλει την παραγωγή των αντισωμάτων εκείνων τα οποία θα παρήγαγε ο ασθενής εναντίον του μεταμοσχευμένου νεφρού.

Μετά από τις αρχικές διαδικασίες αφαίρεσης και μετάγγισης αντισωμάτων ο ασθενής παίρνει την κλασσική ανοσοκατασταλτική θεραπεία για την πρόληψη της απόρριψης του μοσχεύματος.

Η πρωτοποριακή αυτή μέθοδος έχει εφαρμοστεί για πρώτη φορά σε 50 ασθενείς από γιατρούς του πανεπιστημιακού νοσοκομείου Johns Hopkins στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Στους 48 από τους πενήντα, η μέθοδος παραμένει επιτυχής για χρονικό διάστημα που κυμαίνεται από 2 έως 7 χρόνια μετά από τη μεταμόσχευση. Οι δύο αποτυχίες οφείλονται η μια λόγω του ότι ο ασθενής απεβίωσε από άλλο λόγο και η άλλη λόγω του ότι ο ασθενής έπαψε να παίρνει τα φάρμακα του.

Η μέθοδος είναι ακόμη πειραματική όμως τα αποτελέσματά της μέχρι σήμερα είναι εκπληκτικά. Οι ασθενείς αυτοί δεν είχαν καμιά άλλη ελπίδα για μεταμόσχευση νεφρού εκτός από τη νέα πρωτοποριακή αυτή μέθοδο.

Η νέα μέθοδος παρουσιάστηκε στο συνέδριο American Transplant Congress που έγινε στην Ουάσιγκτον τον Απρίλιο του 2002.