Τα γεννητικά όργανα των γυναικών και των ανδρών μπορούν να προσβληθούν από μύκητες. Η συχνότερη αιτία των ασθενειών αυτών είναι ο μύκητας κάντιτα (Candida Albicans).
Οι μυκητιάσεις των γεννητικών οργάνων παρουσιάζουν αύξηση. Ο λόγος είναι η ευρεία και συνεχώς αυξανόμενη χρήση των αντιβιοτικών όπως επίσης και τα αντισυλληπτικά. Άλλα φάρμακα που μπορούν να επηρεάζουν το περιβάλλον των γεννητικών οργάνων και ιδιαίτερα του κόλπου, είναι δυνατόν να ευνοούν την ανάπτυξη μυκητίασης.
Οι ομάδες ασθενών που είναι ευπαθείς στις μυκητιάσεις των γεννητικών οργάνων περιλαμβάνουν τους διαβητικούς, τις έγκυες γυναίκες, τους ασθενείς που λαμβάνουν αντιβίωση, γυναίκες που παίρνουν αντισυλληπτικά, τους καρκινοπαθείς, ασθενείς που παίρνουν χημειοθεραπεία, ασθενείς που έχουν μειωμένη άμυνα του οργανισμού όπως μεταξύ άλλων αυτούς που πάσχουν από AIDS
Ο μύκητας κάντιτα ζει κανονικά στο δέρμα ή στο έντερο μας ως σαπρόφυτο και δεν προκαλεί προβλήματα. Μπορεί όμως κάτω από ορισμένες συνθήκες, να αναπτυχθεί παθολογικά και να προκαλέσει μυκητίαση, την καντιτίαση.
Η καντιτίαση συνήθως δεν είναι ασθένεια που μεταδίδεται από το σεξ. Όμως αυτό δεν αποκλείεται να συμβαίνει σε ορισμένες περιπτώσεις.
Τα συμπτώματα στις γυναίκες είναι τα ακόλουθα:
- Πόνος, φαγούρα, ερεθισμός, φλεγμονή στο αιδοίο και στον κόλπο
- Κολπικές εκκρίσεις
- Πρήξιμο και κοκκίνισμα του αιδοίου
- Η εσωτερική επιφάνεια του κόλπου μπορεί να είναι καλυμμένη με λευκό επίχρισμα
- Το δέρμα της περιοχής μπορεί να είναι ευαίσθητο και να παρουσιάζει σπασίματα.
Οι άντρες συχνά δεν παρουσιάζουν συμπτώματα. Κάποτε η βάλανος και η ακροβυστία σε άνδρες που δεν έχουν υποβληθεί σε περιτομή, μπορούν να είναι κόκκινες, φλεγμονώδεις και να προκαλούν πόνο. Τα συμπτώματα αυτά επιδεινώνονται μετά από σεξουαλική επαφή.
Το άκρο του πέους μπορεί να παρουσιάζει μικρές πληγές ή να είναι καλυμμένο με λευκό επίχρισμα. Επίσης κάποτε είναι δυνατόν να υπάρχουν εκκρίσεις από το πέος.
Η διάγνωση βασίζεται στο ιστορικό, στην κλινική εικόνα του ασθενούς και σε συμπληρωματικές εξετάσεις. Η άμεση συλλογή υλικού από τον κόλπο, το αιδοίο ή το πέος και η εξέτασή του κάτω από το μικροσκόπιο, μπορούν να τεκμηριώσουν τη μόλυνση από κάντιτα. Επίσης είναι χρήσιμο να αποστέλλονται δείγματα στο εργαστήριο για καλλιέργειες.
Η θεραπεία στις γυναίκες περιλαμβάνει πλύσιμο με αντισηπτικό σκεύασμα και καλό στέγνωμα. Στη συνέχεια τοποθετούνται κρέμες με δράση κατά των μυκήτων που περιέχουν μικοναζόλη, τερκοναζόλη, τιοκοναζόλη, κλοτριμαζόλη ή άλλα φάρμακα κατά των μυκήτων.
Στους άνδρες χρειάζεται πλύσιμο με αντισηπτικό σαπούνι του άκρου του πέους και καλό στέγνωμα. Στη συνέχεια μπορούν να τοποθετηθούν ανάλογες αντιμυκητιακές κρέμες.
Σε ορισμένες ομάδες ασθενών μπορεί να είναι αναγκαίο να χορηγηθούν αντιμυκητιακά φάρμακα από το στόμα όπως η κετοκοναζόλη, φλουκοναζόλη και η ιτρακοναζόλη.
Σε ανοσοκατασταλμένους ασθενείς ή αυτούς που παίρνουν χημειοθεραπεία μπορεί να είναι απαραίτητο να λαμβάνουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα προληπτικά αντιμυκητιακά φάρμακα.
Σε γυναίκες που παίρνουν αντισυλληπτικά, κάποτε παρατηρείται επιδείνωση της καντιτίασης. Στις περιπτώσεις αυτές, συνήθως συστήνεται η διακοπή των αντισυλληπτικών για μερικούς μήνες.
