Η οξεία νεφρική ανεπάρκεια είναι μια κλινική κατάσταση που απειλεί άμεσα τη ζωή.

Οι νεφροί λόγω διαφόρων ασθενειών που τους επηρεάζουν άμεσα, δεν μπορούν να εκπληρώσουν τις βασικές τους λειτουργίες που είναι μεταξύ άλλων η κάθαρση του αίματος από τοξικές μεταβολικές ουσίες, που πρέπει να αποβληθούν δια μέσου των ούρων.

Η οξεία νεφρική ανεπάρκεια εγκαθίσταται απότομα και γρήγορα σε αντίθεση με τη χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, η οποία χαρακτηρίζεται από μια σταδιακή και προοδευτική απώλεια της νεφρικής λειτουργίας, που μπορεί να χρειαστεί μήνες ή χρόνια για να εξελιχθεί και να οδηγήσει στην τελική και πλήρη απώλεια της λειτουργίας των νεφρών.

Η νεφρική λειτουργία είναι κυρίως υπεύθυνη: για την αποβολή των τοξικών ουσιών και αποβλήτων του μεταβολισμού δια μέσου των ούρων   ρυθμίζει το ισοζύγιο του νερού στον οργανισμό   βοηθά στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης   ρυθμίζει το ισοζύγιο για ορισμένα σημαντικά στοιχεία όπως μεταξύ άλλων, το κάλλιο και το νάτριο   και ακόμη έχει ρόλο στην παραγωγή της αιμοσφαιρίνης δια μέσου της ερυθροποιητίνης.

Η αντιμετώπιση της νεφρικής ανεπάρκειας είναι μια πολύπλοκη υπόθεση. Μπορούν χρησιμοποιηθούν διάφοροι μέθοδοι όπως μεταξύ άλλων η αιμοκάθαρση, η περιτονιακή διάλυση και η μεταμόσχευση νεφρού.

Στην οξεία νεφρική ανεπάρκεια η αντιμετώπιση της ασθένειας ή της αιτίας που την προκάλεσε είναι ουσιώδης για να επιτρέψει την ανάκαμψη του ασθενούς.

Είναι όμως απαραίτητο να δοθεί μια άμεση και επείγουσα λύση στο πρόβλημα της απουσίας της λειτουργίας των νεφρών του ασθενούς, η οποία απειλεί άμεσα τη ζωή του.

Η θεραπεία υποκατάστασης των νεφρών στις περιπτώσεις αυτές γίνεται με την αιμοκάθαρση, η οποία αποκαλείται από ορισμένους και "τεχνητός νεφρός".

Μέχρι σήμερα συστήνεται συνήθως, ο ασθενής να τοποθετείται στο μηχάνημα της αιμοκάθαρσης, μια μέρα στις δύο.

Γερμανοί γιατροί από το πανεπιστήμιο του Μονάχου, δημοσίευσαν πρόσφατα τα ευρήματά τους από μια κλινική έρευνα σε 160 ασθενείς που έπασχαν από οξεία νεφρική ανεπάρκεια.

Τους κατένειμαν τυχαία σε 2 ομάδες, εκ των οποίων η μια ελάμβανε θεραπεία με καθημερινή αιμοκάθαρση ενώ η άλλη ελάμβανε το κλασσικό σχήμα, δηλαδή μια μέρα στις δύο. Η έρευνα διάρκεσε 5 χρόνια.

Τα αποτελέσματα τους ήταν ενδεικτικά και φάνηκε ότι οι ασθενείς που υποβάλλονταν σε αιμοκάθαρση καθημερινά είχαν καλύτερη εξέλιξη και γρηγορότερη ανάκαμψη από το οξύ επεισόδιο της απώλειας της λειτουργίας των νεφρών τους, σε σύγκριση με τους υπόλοιπους ασθενείς. Εκείνο που έχει ιδιαίτερη σημασία, είναι ότι η θνησιμότητα των ασθενών με την καθημερινή αιμοκάθαρση ήταν 28% και σημαντικά μικρότερη σε σχέση με αυτήν των ασθενών που υποβάλλονταν στο κλασσικό σχήμα οι οποίοι είχαν μια θνησιμότητα της τάξης του 46%.

Στο συμπέρασμά τους, οι Γερμανοί γιατροί τονίζουν ότι η θνησιμότητα σε ασθενείς που βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση με οξεία νεφρική ανεπάρκεια, εξαρτάται από τις συνυπάρχουσες παθολογίες που οδήγησαν τον ασθενή στην απώλεια της νεφρικής του λειτουργίας και από τις βλάβες που έχουν ήδη προκληθεί σε άλλα όργανα λόγω της απώλειας αυτής.

Θεωρούν όμως ότι η εντατική καθημερινή αιμοκάθαρση μειώνει σημαντικά τη θνησιμότητα, χωρίς να προκαλεί επιπρόσθετα νέα αιμοδυναμικά προβλήματα, σε σύγκριση με την κλασσική προσέγγιση όπου συστήνεται αιμοκάθαρση μόνο για μια μέρα στις δύο.