Τα τραύματα στον εγκέφαλο είναι από τις κυριότερες αιτίες θανάτων και αναπηριών σε παιδιά και νέους ενήλικες παγκοσμίως.

Οι κυριότερες αιτίες που προκαλούν τραυματικές βλάβες στον εγκέφαλο είναι:

1. Τα οδικά ατυχήματα
 
2. Οι πτώσεις
 
3. Τα ατυχήματα σε σπορ
 
4. Η βία σε εγκλήματα

Οι ασθενείς με τραύμα στον εγκέφαλο υποφέρουν από μακροχρόνιες νευρολογικές και ψυχιατρικές διαταραχές όπως:

1. Δυσκολίες στη μνήμη και στη σκέψη
 
2. Διαταραχές της προσοχής και της συγκέντρωσης
 
3. Προβλήματα στη μάθηση και στις καθημερινές λειτουργικές δραστηριότητες του ατόμου
 
4. Κατάθλιψη
 
5. Άγχος
 
6. Δυσκολίες κοινωνικής προσαρμογής και ταραχή
 
7. Επιληψία
 
8. Σωματικές κινητικές ή αισθησιακές αναπηρίες.

Δυστυχώς δεν υπάρχουν αποτελεσματικές θεραπείες που να προλαμβάνουν τη συχνότητα εκδήλωσης και τη σοβαρότητα των εν λόγω διαταραχών μετά από τραύμα στον εγκέφαλο.

Νέα ερευνητικά στοιχεία από την Αυστραλία δείχνουν ότι οι αλλοιώσεις στον εγκέφαλο και στις λειτουργίες του, συνεχίζουν να εξελίσσονται δυναμικά και επιδεινώνουν την κατάσταση του ασθενής για πολλούς μήνες μετά από τις αρχικές τραυματικές βλάβες.

Το γεγονός αυτό προσφέρει ένα χρονικό παράθυρο για τη χορήγηση θεραπειών που θα μπορούσαν να σταματήσουν την εξελικτική πορεία των βλαβών που προκαλούνται μετά από το αρχικό ατύχημα στον ασθενή.

Η κατανόηση της εν λόγω δυναμικής και ο εντοπισμός στον εγκέφαλο των περιοχών που υφίστανται τις αλλοιώσεις μετά από το αρχικό τραύμα έχει μεγάλη σημασία. Θα βοηθούσαν την επινόηση και τη χορήγηση θεραπειών που θα μπορούσαν να σταματήσουν τη γένεση των νευρολογικών και ψυχιατρικών προβλημάτων που χαρακτηρίζουν την εξέλιξη των ασθενών με τραυματικές βλάβες του εγκεφάλου.

Γιατροί από το πανεπιστήμιο της Μελβούρνης στην Αυστραλία  εξέτασαν σε εγκέφαλους με τραυματικές βλάβες το τι συμβαίνει κατά τους μήνες που ακολουθούν το αρχικό τραυματικό επεισόδιο. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποίησαν ισχυρές απεικονιστικές μεθόδους με συνδυασμό μαγνητικής τομογραφίας (MRI) και τομογραφία ποζιτρονίων εγκεφάλου.

Με τον τρόπο αυτό οι Αυστραλοί γιατροί κατάλαβαν καλύτερα τις μακροπρόθεσμες λειτουργικές και δομικές αλλοιώσεις που λαμβάνουν χώρα μετά από τις τραυματικές βλάβες του εγκεφάλου.

Οι ερευνητές βρήκαν τα ακόλουθα ενδιαφέροντα:

1. Σημειώνονται μεγάλες μειώσεις της λειτουργίας του εγκεφάλου σε συγκεκριμένες περιοχές του. Πολλές από αυτές τις αλλοιώσεις, δημιουργούνται και εντοπίζονται μακριά από το αρχικό σημείο του τραύματος και σε περιοχές που δεν έδειχναν βλάβη στην αρχική τομογραφία εγκεφάλου μετά από το ατύχημα
    
2. Ο ιππόκαμπος είναι μια δομή του εγκεφάλου που έχει κρίσιμο ρόλο στη μνήμη και στις συναισθηματικές λειτουργίες. Στον ιππόκαμπο εντοπίστηκαν οι κύριες αλλαγές που εκδηλώνονται στους μήνες που ακολουθούν το αρχικό επεισόδιο που προκάλεσε τραυματικές εγκεφαλικές βλάβες

Η ανακάλυψη αυτή μας δίνει σημαντική πληροφόρηση για το τι συμβαίνει στον εγκέφαλο μετά από το αρχικό επεισόδιο τραυματισμού και βλαβών του. Αυτό επιτρέπει την αξιολόγηση της βιολογικής αποτελεσματικότητας των θεραπειών που δοκιμάζονται για την αντιμετώπιση της εν λόγω παθολογικής κατάστασης.

Η βιολογική αξιολόγηση μιας θεραπείας θα μπορεί να γίνεται με τις απεικονιστικές μεθόδους για τον εγκέφαλο πριν και μετά τη χορήγηση της θεραπείας. Τέτοιες  πληροφορίες είναι αναγκαίες πριν την έναρξη δύσκολων, δαπανηρών και μακροχρόνιων κλινικών δοκιμών για έλεγχο αποτελεσματικότητας κάποιας θεραπείας.

Η ανακάλυψη των Αυστραλιανών γιατρών θα μπορούσε επίσης να βοηθά και σε άλλες παθήσεις με μακροχρόνιες προοδευτικά εκφυλιστικές παθήσεις όπως τα εγκεφαλικά επεισόδια, οι διάφορες μορφές άνοιας, η νόσος Αλτσχάιμερ, η νόσος Πάρκινσον, η επιληψία, η κατά πλάκας σκλήρυνση και οι μολύνσεις του εγκεφάλου.