Το στραμπούληγμα του αστραγάλου είναι η συχνότερη μορφή τραυματισμού αυτών που αθλούνται.
Το διάστρεμμα του αστραγάλου που είναι η επιστημονική ορολογία του στραμπουλήγματος της άρθρωσης αυτής, συμβαίνει όταν οι σύνδεσμοι τεντώνονται ή παθαίνουν ρήξη.
Όταν τρέχουμε, πηδούμε, αλλάζουμε κατεύθυνση ή κάνουμε περιστροφικές κινήσεις, ο αστράγαλος απορροφά σημαντικό μέρος των τρανταγμάτων. Μια ξαφνική κίνηση, ένα στραβοπάτημα, μια πτώση, μια αδέξια στροφή, μια σύγκρουση του ποδιού, μπορεί να μεταφέρει ένα ασυνήθιστα μεγάλο βάρος στον αστράγαλο.
Οι συνέπειες μιας τέτοιας κατάστασης μπορεί να είναι το τέντωμα ή η ρήξη των συνδέσμων του αστραγάλου, η διάταση των μυών του ποδιού. Εκτός από το διάστρεμμα, είναι δυνατόν να προκληθεί και κάταγμα οστών.
Ορισμένοι παράγοντες συμβάλλουν στην πρόκληση διαστρεμμάτων του αστραγάλου. Το αυξημένο σωματικό βάρος, η απουσία σωματικής άσκησης, ορισμένα σπορ όπως για παράδειγμα το ποδόσφαιρο ή η καλαθόσφαιρα, συσχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο για στραμπούληγμα του αστραγάλου.
Επίσης η κακή επιλογή παπουτσιών είναι ακόμη ένας παράγοντας που συμβάλλει στην πρόκληση διαστρέμματος. Ορισμένα άτομα λόγω του ότι έχουν αδυναμία των μυών ή χαλαρούς συνδέσμους, παρουσιάζουν προδιάθεση στα διαστρέμματα του αστραγάλου.
Τα συμπτώματα και σημεία του διαστρέμματος του αστραγάλου είναι ο πόνος, το πρήξιμο της άρθρωσης και δυσκολίες στο περπάτημα. Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων θα εξαρτηθεί από το βαθμό βλάβης που έχουν υποστεί οι σύνδεσμοι της άρθρωσης όπως επίσης οι μυς και τα οστά της.
Εάν οι σύνδεσμοι έχουν τεντωθεί και δεν έχουν πάθει ρήξη, η κατάσταση είναι ηπιότερη παρά όταν επέλθει πλήρης ρήξη των συνδέσμων η οποία προκαλεί εκτός των άλλων και αστάθεια της άρθρωσης.
Οι βασικές αρχές της αντιμετώπισης του στραμπουλήγματος του αστραγάλου περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:
- Τοποθέτηση πάγου στον αστράγαλο που έχει υποστεί τον τραυματισμό
- Τοποθέτηση πιεστικού επιδέσμου στον αστράγαλο και ακινητοποίηση της άρθρωσης. Ανάλογα με τη σοβαρότητα της περίπτωσης, ο γιατρός θα αποφασίσει εάν ένας επίδεσμος είναι αρκετός ή εάν χρειάζεται γύψος, νάρθηκας ή χειρουργική αποκατάσταση
- Ανύψωση του ποδιού
- Ξεκούραση της άρθρωσης και ανάπαυση του ασθενούς
- Σταδιακά και προσεκτικά κατά την εξέλιξη της πάθησης, γίνονται ασκήσεις για την αύξηση της δύναμης και της κινητικότητας.
Φυσικά είναι απαραίτητο να γίνει σίγουρο ότι δεν υπάρχει κάταγμα και για αυτό η συμβουλή του γιατρού είναι καθοριστική. Σε περίπτωση αμφιβολίας ή υποψίας κατάγματος, ο γιατρός θα ζητήσει ακτινογραφία του ποδιού.
Η κατάλληλη αντιμετώπιση του διαστρέμματος του αστραγάλου, οδηγεί στη μείωση του πόνου, υποχώρηση της φλεγμονής και του οιδήματος. Στις περισσότερες περιπτώσεις, επιτυγχάνεται ίαση μετά από παρέλευση χρονικού διαστήματος 3 έως 8 εβδομάδων.
Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί περισσότερος χρόνος μέχρι που να σταθεροποιηθεί ξανά η άρθρωση του αστραγάλου. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου παρατηρούνται επαναλαμβανόμενα διαστρέμματα στην εν λόγω άρθρωση. Στις περιπτώσεις αυτές, μπορεί να προκληθεί χρόνια αστάθεια της άρθρωσης και προβλήματα στο περπάτημα ή κατά την άθληση.
Στους ασθενείς αυτούς πιθανόν να έχουν δημιουργηθεί μόνιμα προβλήματα στους συνδέσμους και να είναι αναγκαίο να υποβληθούν σε εξειδικευμένες χειρουργικές επεμβάσεις για σταθεροποίηση των συνδέσμων και κατά συνέπεια της άρθρωσης.
Η πρόληψη του στραμπουλήγματος του αστραγάλου είναι σημαντική δεδομένου ότι ο τραυματισμός αυτός είναι από τους συχνότερους τόσο σε αυτούς που κάνουν σπορ όσο και στους υπόλοιπους.
Η ορθή επιλογή των παπουτσιών, η προθέρμανση πριν από την άσκηση ή το σπορ, η εφαρμογή στηρικτικών επιδέσμων στον αστράγαλο, μπορούν να συμβάλουν σημαντικά στην πρόληψη.
Παράλληλα όταν κάποιος τρέχει ή ασκείται σε ανώμαλο ή βρεγμένο έδαφος, πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός. Το κρύωμα μετά από την άσκηση είναι καλό να συνοδεύεται με σειρά από παρατεταμένες, αργές κινήσεις τεντώματος.
Συνοπτικά θα τονίσουμε ότι ένας μεγάλος αριθμός των διαστρεμμάτων του αστραγάλου που είναι η συνηθέστερη μορφή τραυματισμού κατά την άθληση, είναι δυνατόν να προληφθούν.
Η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή μετά από τον αποκλεισμό της πιθανότητας κατάγματος, επιτρέπει στις πλείστες περιπτώσεις, πλήρη αποκατάσταση.
