Για τους ασθενείς με οξείας μορφής πόνο στο κάτω μέρος της πλάτης τους (οσφυαλγία), οι οποίοι δεν παρουσιάζουν επιπλοκές στα πλαίσια της πρωτοβάθμιας ιατρικής, δεν αναρρώνουν ταχύτερα εάν προστεθεί στη θεραπεία τους το φάρμακο δικλοφενάκη ή η χειροπρακτική αγωγή της σπονδυλικής στήλης.
Τα περισσότερα επεισόδια οξείας μορφής πόνων στην πλάτη, θα υποχωρήσουν από μόνα τους. Οι οδηγίες για την αντιμετώπιση, συστήνουν χορήγηση αναλγητικών, όπως παρακεταμόλη ή ακεταμινοφένη, να καθησυχάζεται ο ασθενής ότι θα έχει καλή εξέλιξη, να του συστήνεται να παραμένει δραστήριος και να αποφεύγεται η παραμονή για ξεκούραση στο κρεβάτι.
Πολλοί γιατροί και ασθενείς αναζητούν περισσότερα. Γι' αυτό συχνά χορηγούνται μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, όπως η δικλοφενάκη, γίνεται χειροπρακτική αγωγή ή συστήνονται και τα δύο. Ωστόσο δεν είναι γνωστό, εάν αυτά τα επιπρόσθετα μέτρα βοηθούν τους ασθενείς ν' ανακουφιστούν περισσότερο ή ν' αναρρώσουν ταχύτερα.
Για να ρίξουν περισσότερο φως στο εν λόγω σημαντικό ερώτημα, Αυστραλιανοί γιατροί μελέτησαν προοδευτικά, με τυχαιοποιημένο τρόπο, 240 ενήλικες που είχαν πόνο του κάτω μέρους της πλάτης τους για λιγότερο από 6 εβδομάδες, με ή χωρίς ισχιαλγία (πόνος στη διαδρομή του ισχιακού νεύρου).
Όλοι οι ασθενείς έλαβαν συμβουλές και ακεταμινοφένη. Επιπρόσθετα έγινε τυχαία κατανομή των ασθενών για χορήγηση δικλοφενάκης, χειροπρακτικής της σπονδυλικής στήλης (φυσιοθεραπεία), τα δύο προηγούμενα μαζί ή κανένα απ' αυτά. Υπήρχε επίσης ομάδα ασθενών, που λάμβαναν εικονικό φάρμακο ή τους γινόταν εικονική φυσιοθεραπεία για σκοπούς έλεγχου.
Η χειροπρακτική αγωγή της σπονδυλικής στήλης, γινόταν 2 έως 3 φορές την εβδομάδα για τον κάθε ασθενή με στόχο να χαλαρώνουν οι αρθρώσεις της σπονδυλικής στήλης και της λεκάνης. Η εικονική φυσιοθεραπεία γινόταν με τη βοήθεια μηχανήματος υπερήχων, που στην πραγματικότητα δεν χορηγούσε αυτό που έπρεπε.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ούτε η δικλοφενάκη ούτε η χειροπρακτική αγωγή της σπονδυλικής στήλης επιτάχυναν την ανάρρωση των ασθενών. Μάλιστα οι ασθενείς, που λάμβαναν και τις 2 αυτές επιπρόσθετες θεραπείες, δεν ανάρρωναν ταχύτερα από αυτούς που λάμβαναν μόνο ακεταμινοφένη και καθυσυχασμό με συμβουλές.
Τα συμπεράσματα της εν λόγω έρευνας στηρίζουν έντονα την άποψη, ότι η μινιμαλιστική προσέγγιση στην αντιμετώπιση της οξείας μορφής πόνου του κάτω μέρους της πλάτης, που δεν συνοδεύεται από επιπλοκές είναι προτιμότερη.
Τα συμπεράσματα αυτά είναι σημαντικά διότι τόσο η δικλοφενάκη όσο και η χειροπρακτική αγωγή της σπονδυλικής στήλης, εκτός του ότι κοστίζουν χρόνο και χρήμα στους ασθενείς συνοδεύονται κάποτε και από παρενέργειες. Εάν οι ασθενείς αυτοί, μπορούν να εξελιχθούν εξίσου καλά χωρίς τις επιπρόσθετες αυτές θεραπείες, τότε οι γιατροί τους θα μπορούσαν να τους περιθάλπουν, χωρίς να τους υποβάλλουν σε περαιτέρω επιβαρύνσεις.
Τα συμπεράσματα της Αυστραλιανής αυτής έρευνας είναι επίσης σημαντικά, διότι η δικλοφενάκη και άλλα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη αναλγητικά, χρησιμοποιούνται ευρέως για τους πόνους της πλάτης και άλλα μυοσκελετικά προβλήματα.
Το σημαντικό μήνυμα που θα συγκρατήσουμε είναι, ότι η αντιμετώπιση της οξείας, χωρίς επιπλοκές οσφυαλγίας στα πλαίσια της πρωτοβάθμιας ιατρικής, με συμβουλές, καθυσυχασμό και παρακεταμόλη, είναι αρκετή για τους πλείστους ασθενείς.
