Οι πόνοι στα γόνατα είναι πρόβλημα που παρουσιάζεται με αυξανόμενη συχνότητα.
Η επιδημία της παχυσαρκίας που παρατηρείται σήμερα συμβάλλει σε κακώσεις των μηνίσκων.
Η ρήξη του μηνίσκου προκαλεί πόνο στην εσωτερική ή εξωτερική επιφάνεια της άρθρωσης του γονάτου που έχει επηρεαστεί. Ο ασθενής έχει δυσκολίες και πόνο στο να ανεβαίνει ή να καταβαίνει σκάλες. Εάν η ρήξη του μηνίσκου προκαλεί αναδίπλωση, τότε μπορεί να υπάρχει μόνιμη εμπλοκή της άρθρωσης με το γόνατο να είναι σε κάμψη.
Γιατροί από το πανεπιστήμιο της Utah, εξέτασαν 544 ασθενείς και των δύο φύλων, ηλικίας από 50 έως 79 ετών, που είχαν υποβληθεί σε χειρουργική θεραπεία ρήξης του μηνίσκου τους από το 1996 έως το 2000.
Διαπίστωσαν ότι υπήρχε συσχετισμός μεταξύ παχυσαρκίας και πιθανότητας ρήξης μηνίσκου και στα δύο φύλα. Όσο πιο ψηλός ήταν ο δείκτης μάζας σώματος, τόσο μεγαλύτερη ήταν η πιθανότητα ο ασθενής να υποβληθεί σε χειρουργική διόρθωση ρήξης μηνίσκου.
Χαρακτηριστικά βρέθηκε ότι ακόμη και σε άτομα που είχαν δείκτης μάζας σώματος, μόνο λίγο μεγαλύτερο από το κανονικό, υπήρχαν 3 φορές περισσότερες πιθανότητες να υποστούν βλάβη του μηνίσκου τους.
Οι παχύσαρκοι άνδρες είχαν 15 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να υποστούν ρήξη του μηνίσκου τους. Οι παχύσαρκες γυναίκες είχαν 25 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο για το ίδιο πρόβλημα.
Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι στην πραγματικότητα το πρόβλημα πιθανόν να είναι πολύ μεγαλύτερο. Αυτό μπορεί να συμβαίνει διότι οι ασθενείς με προβλήματα μηνίσκου που δεν χειρουργούνται, δεν έχουν ακόμη μελετηθεί επαρκώς. Δηλαδή η παχυσαρκία δυνατόν να προκαλεί στον πληθυσμό πολύ περισσότερα προβλήματα στα γόνατα και στους μηνίσκους από ότι η πρωτοποριακή αυτή έρευνα δείχνει.
Είναι γεγονός ότι οι αρθρώσεις, ο χόνδρος και οι μηνίσκοι, παθαίνουν φθορά με το πέρασμα του χρόνου. Το υπερβολικό βάρος που πρέπει να μεταφέρουν τα γόνατα σε υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα συμβάλλει στις ρήξεις μηνίσκου.
Φαίνεται όμως ότι δεν είναι απλά το μηχανικό πρόβλημα που ευθύνεται για τις αλλοιώσεις των μηνίσκων στους υπέρβαρους και παχύσαρκους. Στους εν λόγω ασθενείς δημιουργούνται κυκλοφορικά προβλήματα που μειώνουν την παροχή αίματος στις ανατομικές δομές των αρθρώσεων.
Το πρόβλημα της ρήξης του μηνίσκου και της παχυσαρκίας άρχισε να γίνεται ευρέως αντιληπτό. Είναι αναγκαίο να διερευνηθεί πλήρως η φυσιοπαθολογία της πάθησης ούτως ώστε να προταθούν και να εφαρμοστούν στρατηγικές πρόληψης και αντιμετώπισης της νόσου.
Παρά το γεγονός ότι όλο και περισσότερο, οι γιατροί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τις καταστροφικές συνέπειες της παχυσαρκίας, εντούτοις το ποσοστό των παχύσαρκων παγκοσμίως αυξάνεται αδιάλειπτα.
Συνοπτικά θα συγκρατήσουμε ότι εκτός από τις άλλες επικίνδυνες σοβαρές συνέπειες της παχυσαρκίας που περιλαμβάνουν το διαβήτη, την ψηλή πίεση, τις καρδιακές παθήσεις, τον καρκίνο, τις διαταραχές του ύπνου, τώρα θα πρέπει να προσθέσουμε και τις ρήξεις των μηνίσκων και άλλες βλάβες των γονάτων.
Ο καθένας πρέπει να είναι ενήμερος για όλους αυτούς τους κινδύνους διότι μόνο με διαφώτιση, ευαισθητοποίηση και προσωπική δραστηριοποίηση με λήψη διορθωτικών μέτρων μπορεί να αντιμετωπισθεί η μάστιγα της παχυσαρκίας.
