Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν στο μύθο ότι υπάρχουν τέλειοι γονείς, δηλαδή ο ιδανικός πατέρας ή μητέρα που μεγαλώνουν ευτυχισμένα, καλά προσαρμοσμένα παιδιά χωρίς προβλήματα.
Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν τέλειοι γονείς ή τέλεια παιδιά.
Στα παιδιά σχολικής ηλικίας παρατηρούνται συχνά, πολλά προβλήματα σε σχέση με τη συμπεριφορά τους τα οποία απαιτούν μεγάλο μέρος του χρόνου των γονιών τους. Σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή τα παιδιά σχολικής ηλικίας, παρουσιάζουν πέντε έως έξη χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς τους που για τους γονείς θεωρούνται δύσκολα.
Σε αυτά τα χαρακτηριστικά περιλαμβάνονται το γεγονός ότι τα παιδιά δεν υπακούουν σε απλά πράγματα που τους ζητούν οι γονείς τους να κάνουν, το γεγονός ότι αποφεύγουν να κάνουν δουλειές του σπιτιού, το ότι βλέπουν τηλεόραση ή παίζουν παιγνίδια βίντεο για πολλές ώρες, το ότι δυσκολεύονται να συμπληρώνουν την κατ' οίκον εργασία τους ή ακόμη διότι έχουν αντιζηλίες με τα αδέλφια τους.
Άλλα συχνά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γονείς είναι όταν τα παιδιά τους έχουν ευμετάβλητη ή και ιδιόρρυθμη συμπεριφορά, όταν ζητούν μεγάλη ανεξαρτησία ή αντίθετα δεν έχουν ακόμη αποκτήσει αρκετή αυτονομία. Επίσης μερικές φορές οι γονείς έρχονται αντιμέτωποι με τα παιδιά τους όταν αυτά προτιμούν να έχουν φίλους ή να κάνουν δραστηριότητες που δεν τις εγκρίνουν.
Οι γονείς πρέπει να κατανοούν και να αποδέχονται ότι μπορεί να αισθάνονται ανησυχίες, σύγχυση, θυμό, ενοχές, υπερφόρτωση και ανεπάρκειες λόγω της συμπεριφοράς του παιδιού τους. Αυτό αποτελεί μέρος του γονικού ρόλου. Το να προσπαθούν να είναι τέλειοι ή να μεγαλώσουν τέλεια παιδιά, είναι μάταιο και δημιουργεί αισθήματα αυτοαναίρεσης.
Είναι χρήσιμο για τους γονείς, να αναλογιστούν για λίγο πως οι ίδιοι συμπεριφέρονταν όταν ήσαν παιδιά. Είναι σίγουρο ότι συμπεριφέρονταν κάποτε καλά αλλά κάποτε ανάρμοστα. Να θυμηθούν πώς οι δικοί τους γονείς αντιμετώπιζαν τη συμπεριφορά τους και ποιες μεθόδους πειθαρχίας χρησιμοποιούσαν τότε. Δεν ήταν τέλειοι αλλά όμως και κανένας άλλος δεν ήταν τέλειος.
Δεν είναι σωστό οι γονείς να προσπαθούν να αντισταθμίζουν σε υπερβολικό βαθμό αυτά που πιστεύουν ότι ίσως οι δικοί τους γονείς δεν έκαναν καλά, επιδιώκοντας οι ίδιοι να είναι τέλειοι λέγοντας ότι δεν θα κάνουν τα ίδια λάθη που έκαναν οι γονείς τους.
Όλοι οι γονείς και τα παιδιά κάνουν λάθη στις προσπάθειες τους να επικοινωνούν και να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους για την επίλυση προβλημάτων. Οι γονείς πρέπει να εμπιστεύονται τους εαυτούς τους και το ένστικτο τους.
Συνήθως ο πατέρας ή η μητέρα, έχουν μια καλή διαίσθηση και γνώση των παιδιών τους. Συχνά μάλιστα γνωρίζουν περισσότερα από ότι νομίζουν και δεν πρέπει να φοβούνται ότι θα κάνουν λάθη. Τα παιδιά είναι ευπροσάρμοστα, συγχωρούν και ξεχνούν εύκολα, ενώ ταυτόχρονα αναπτύσσονται και μαθαίνουν από τα λάθη τους. Είναι επίσης γεγονός ότι οι γονείς έχουν τάση να είναι εξίσου ευπροσάρμοστοι και να συγχωρούν εύκολα.
Παρόλα αυτά όμως, οι γονείς που θυσιάζουν τα πάντα και ζουν σχεδόν αποκλειστικά για τα παιδιά, θέτουν τους εαυτούς τους σε ευάλωτη θέση, κινδυνεύουν από πιθανές απογοητεύσεις, δυσαρέσκεια και αισθήματα προσβολής.
Ταυτόχρονα, είναι άδικοι προς την οικογένεια τους. Δεν πρέπει να αναμένουν να παίρνουν όλα τα αισθήματα της προσωπικής τους ολοκλήρωσης από τα παιδιά τους ή από το ρόλο τους ως γονείς. Χρειάζονται και άλλες δραστηριότητες και πηγές αγάπης για την προσωπική τους ολοκλήρωση. Επιπλέον χρειάζονται χρόνο για τον εαυτό τους που να επιτρέπει να παίρνουν κάποιο διάλειμμα από τα παιδιά και από το γονικό τους ρόλο.
Ο κάθε γονιός είναι καλά να αναπτύσσει τη δική του φιλοσοφία και τρόπο σκέψης που να τον κάνουν να νιώθει άνετα, σε ένα ελαστικό και ευπροσάρμοστο πλαίσιο. Πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τις προσδοκίες, την ιδιοσυγκρασία και το γονικό τους στιλ, εξετάζοντας παράλληλα πως αυτά ταιριάζουν με το κάθε παιδί τους ή το σύζυγο και τις δικές τους προτιμήσεις ή ιδιοσυγκρασία. Η προσέγγιση και ο τρόπος σκέψης, είναι αναγκαίο να προσαρμόζεται από παιδί σε παιδί διότι έχουν το καθένα τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και γνωρίσματα.
Εάν οι γονείς νιώθουν ότι η κατάσταση ξεπερνά τις δικές τους δυνατότητες, διότι τα προβλήματα έχουν γίνει πολύ έντονα, προκαλούν μεγάλο οικογενειακό στρες, σοβαρά συναισθηματικά προβλήματα ή είναι αιτία σημαντικής μείωσης της σχολικής απόδοσης, να θυμούνται ότι η βοήθεια εξειδικευμένων επαγγελματιών της υγείας, μπορεί να είναι πολύτιμη.
Οι γονείς είναι καλό να θυμούνται ότι τελικά, στις πλείστες περιπτώσεις τα παιδιά βρίσκουν το δρόμο τους και ότι η ανατροφή που λαμβάνουν από τους γονείς είναι το εφόδιο για την ομαλή προσαρμογή και καλή εξέλιξη τους. Ο γονικός ρόλος είναι μια μεγάλη πρόκληση αλλά παράλληλα μια από τις δραστηριότητες που προσφέρουν την περισσότερη επιβράβευση και μεγαλύτερη ικανοποίηση στη ζωή.
Για αυτό να προσπαθούν να διατηρούν την καλή τους πρόθεση και διάθεση, να εμπιστεύονται το ένστικτο τους και να ζητούν βοήθεια από ειδικούς καλύτερα νωρίτερα παρά αργότερα όταν αισθάνονται ότι η κατάσταση εξελίσσεται πέραν των δυνάμεων τους.
Συμπερασματικά, είναι καλό για τους γονείς να θυμούνται πάντοτε κάποια βασικά σημεία σχετικά με την ανάπτυξη και συμπεριφορά των παιδιών τους:
- Ακόμη και μεταξύ παιδιών της ίδιας ηλικίας, υπάρχει μια μεγάλη κλίμακα του τι είναι κανονικό σε ότι αφορά στην κοινωνική, πνευματική και σωματική τους ανάπτυξη
- Το επίπεδο ωριμότητας του κάθε παιδιού, μπορεί να είναι διαφορετικό για την κάθε ικανότητα που αναπτύσσει όπως οι κοινωνικές δυνατότητες, οι αθλητικές και μαθησιακές ικανότητες. Για παράδειγμα μπορεί να είναι δυνατό στα μαθηματικά αλλά αδύνατο στη φιλολογία ή καλό στο ποδόσφαιρο άλλα όχι στην καλαθόσφαιρα
- Οι διαφοροποιήσεις που περιγράφονται πιο πάνω, μπορεί να είναι μόνιμες δίνοντας έτσι το μοναδικό ιδιαίτερο προφίλ του κάθε παιδιού. Όμως μπορεί να εξελίσσονται αλλάζοντας έτσι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του κάθε παιδιού
- Ο ιδιαίτερος τρόπος με τον οποίο ο πατέρας ή η μητέρα συμπεριφέρονται και εκπληρώνουν το γονικό τους ρόλο όπως επίσης και το περιβάλλον στο οποίο ζει το παιδί, επηρεάζουν την ανάπτυξη και τη συμπεριφορά του.
