Οι διαβητικοί πρέπει να είναι ενήμεροι των κινδύνων, που δημιουργεί για αυτούς το καλοκαίρι με τις ψηλές θερμοκρασίες και την υγρασία. Η αφυδάτωση, η θερμοπληξία και η απορρύθμιση του διαβήτη τους είναι κίνδυνοι που καραδοκούν.

Οι διαβητικοί ασθενείς κινδυνεύουν πιο πολύ να παρουσιάσουν θερμική εξάντληση και στη συνέχεια θερμοπληξία.

Οι ψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού δημιουργούν κίνδυνους για όλους. Όταν μάλιστα, μαζί με τις ψηλές θερμοκρασίας, υπάρχουν ταυτόχρονα και ψηλά επίπεδα υγρασίας, τα προβλήματα επιδεινώνονται.

Οι ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού κινδυνεύουν πιο πολύ από τις ψηλές θερμοκρασίες και την αυξημένη υγρασία στην ατμόσφαιρα.

Η έκθεση για μεγάλο χρονικό διάστημα σε ψηλές θερμοκρασίες και η ανεπαρκής πρόσληψη υγρών οδηγούν σε θερμική εξάντληση, που συνοδεύεται, από τα ακόλουθα:

1. Κούραση, πονοκέφαλος, ναυτία, ζαλάδες.
    
2. Γρήγορος και αδύνατος καρδιακός παλμός (σφυγμός), πτώση της αρτηριακής πίεσης, ιδιαίτερα όταν ο ασθενής σηκώνεται.
    
3. Κρύο και υγρό δέρμα και ανατριχίλες, έντονη εφίδρωση.
    
4. Μυϊκές κράμπες.

Η θερμοπληξία χαρακτηρίζεται από τα εξής σημεία:

1. Ο καρδιακός παλμός είναι γρήγορος.
    
2. Το δέρμα γίνεται κόκκινο, ζεστό και ξηρό, λόγω του ότι δεν υπάρχει πλέον εφίδρωση.
    
3. Αύξηση σε πολύ ψηλά επίπεδα της θερμοκρασίας του σώματος, άνω των 39,5 βαθμών Κελσίου.

Τα συμπτώματα  σε ασθενή με θερμοπληξία περιλαμβάνουν:

1. Ρυθμικό πονοκέφαλο.
   .
2. Ζάλη, ναυτία, αναγούλες, αδυναμία.
    
3. Σύγχυση, αναστάτωση, αποπροσανατολισμό, απώλεια συνείδησης και συγκοπή (λιποθυμία).
    
4. Κώμα.

Οι διαβητικοί πρέπει να γνωρίζουν για την πρόληψη της θερμοπληξίας:

1. Να πίνουν άφθονα υγρά, για αποφυγή της αφυδάτωσης.
    
2. Να αποφεύγουν το αλκοόλ, διότι επηρεάζει την ικανότητα του σώματος να ρυθμίζει ορθά τη θερμοκρασία του.
    
3. Να περιορίζουν την κατανάλωση καφέ, διότι αυξάνει τη διούρηση.
    
4. Να επιλέγουν τη σκιά και τους χώρους με κλιματισμό.
    
5. Να προσαρμόζουν την ενδυμασία τους και να φορούν ελαφριά ρούχα, ανοικτού χρώματος.
    
6. Να προγραμματίζουν με προσοχή τις δραστηριότητες, ιδιαίτερα αυτές που είναι έξω σε ανοικτούς χώρους.
    
7. Να ρωτούν το γιατρό τους, εάν κάποιο από τα φάρμακα, που παίρνουν αυξάνει τον κίνδυνο αφυδάτωσης ή θερμοπληξίας (ψυχοτρόπα φάρμακα, όπως αλοπεριδόλη και χλωρπρομαζίνη, φάρμακα κατά της νόσου Πάρκινσον, που μειώνουν την εφίδρωση και ηρεμιστικά, όπως οι φαινοθειαζίνες και οι βουτυροφαινόνες).
    
8. Εάν νιώθουν, ότι επηρεάζονται από τη ζέστη, μπορεί να κάνουν ένα κρύο ντους και να περιορίζονται σε χώρους με κανονική θερμοκρασία με ανεμιστήρες ή κλιματιστικά.
    
9. Να ελέγχουν με προσοχή και επιμέλεια τη γλυκόζη στο αίμα τους. Οι διακυμάνσεις της γλυκόζης αίματος μπορεί να είναι μεγαλύτερο πρόβλημα όταν υπάρχουν ψηλές θερμοκρασίες.