Οι ασθενείς που προσβάλλονται από πνευμονία και εισάγονται στο νοσοκομείο για θεραπεία, διατρέχουν σοβαρό κίνδυνο να παρουσιάσουν ένα νέο καρδιακό πρόβλημα ή επιδείνωση μιας προυπάρχουσας καρδιακής πάθησης.

Καταστάσεις που αυξάνουν το φόρτο εργασίας που πρέπει να επιτελεί η καρδία, η υποξαιμία (μείωση του οξυγόνου στο αίμα) και η φλεγμονή, συμβάλλουν στη γένεση οξέων καρδιακών επεισοδίων όπως έμφραγμα μυοκαρδίου, αρρυθμίας και ή συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας.

Η πνευμονία λόγω των διαταραχών που προκαλεί στον οργανισμό, επιβαρύνει την καρδία με κάποτε σοβαρότατες συνέπειες. Η σχέση μεταξύ πνευμονίας και οξέων καρδιακών επεισοδίων ήταν γνωστή από τις αρχές του 20ου αιώνα. Μάλιστα τότε οι γιατροί είχαν την πρακτική να χορηγούν δακτυλίτιδα σε ασθενείς με πνευμονία για βελτίωση της καρδιακής λειτουργίας.

Πρόσφατα, γιατροί από το πανεπιστήμιο του Χιούστον στο Τέξας, μελέτησαν τα στοιχεία από 170 ασθενείς που εισήχθησαν από το 2001 έως το 2005 στο νοσοκομείο για βετεράνους του Τέξας.

Διαπίστωσαν τα ακόλουθα: 19,4 των ασθενών είχαν πάθει καρδιακή προσβολή ή άλλο σοβαρό καρδιακό πρόβλημα ταυτόχρονα με την εισαγωγή τους στο νοσοκομείο για πνευμονία   Η εκδήλωση καρδιακού προβλήματος, αύξανε σημαντικά τον αριθμό θανάτων εξαιτίας της πνευμονίας   Όταν ενήλικες ασθενείς εισάγονταν στο νοσοκομείο για βακτηριδιακή πνευμονία, πολύ συχνά η εγκατάσταση ενός νέου καρδιακού προβλήματος στον ασθενή δεν αναγνωριζόταν, ιδιαίτερα κατά τις πρώτες 12 έως 24 ώρες της περίθαλψης μετά την εισαγωγή. Λόγω αυτού του γεγονότος, μερικοί ασθενείς παρέμεναν χωρίς αντιβιοτικά για την πνευμονία ενώ άλλοι χωρίς παρακολούθηση του καρδιακού προβλήματος ή αντιπηκτική θεραπεία

Οι γιατροί του Τέξας, εισηγούνται ότι η πνευμονία αυξάνει τον κίνδυνο για καρδιακά προβλήματα διότι αυξάνει τις ανάγκες σε οξυγόνο της καρδίας ενώ ταυτόχρονα μειώνει τις δυνατότητες των πνευμόνων να μεταφέρουν το οξυγόνο από τον αέρα στο αίμα.

Επίσης η πνευμονία αυξάνει στο αίμα, τα επίπεδα ενός χημικού διαβιβαστή της κατηγορίας των κυτοκινών, ο οποίος προάγει το σχηματισμό θρόμβων που με τη σειρά τους ελαττώνουν την αποτελεσματικότητα της καρδίας.

Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό οι γιατροί που αναλαμβάνουν τη φροντίδα ασθενών με πνευμονία ή οξέα καρδιακά προβλήματα (στεφανιαία νόσος, έμφραγμα μυοκαρδίου, αρρυθμίες, συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια), να γνωρίζουν ότι οι δύο παθήσεις μπορεί να σχετίζονται και να εκδηλώνονται ταυτόχρονα σε ένα ασθενή.