Η ιγμορίτιδα μπορεί να είναι η αιτία σε περισσότερο από 33% των ασθενών με χρόνιο βήχα. Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και η ρινίτιδα είναι οι άλλες δύο συχνότερες αιτίες που ευθύνονται για την πρόκληση χρόνιου βήχα.

Είναι αναγκαίο σε ασθενείς που παρουσιάζουν βήχα, ιδιαίτερα όταν αυτός είναι χρόνιος, να εξετάζεται κατά πόσο υπάρχει μια ιγμορίτιδα.

Συχνά η ιγμορίτιδα διαλανθάνει της προσοχής των γιατρών. Η διάγνωση δεν γίνεται με αποτέλεσμα να παραμένει λόγω απουσίας θεραπείας, προκαλώντας χρόνιους πονοκέφαλους και βήχα.

Η ιγμορίτιδα είναι η φλεγμονή με ή χωρίς μόλυνση που εκδηλώνεται στα ιγμόρεια. Τα ιγμόρεια είναι οι κοιλότητες στα οστά που περιβάλλουν τη μύτη.

1. Παχύρρευστες εκκρίσεις
2. Ρινική συμφόρηση
3. Ρινόρροια
4. Πόνος. Ο πόνος μπορεί να εντοπίζεται μεταξύ ή πίσω από τα μάτια, κάτω από τα μάτια στις παρειές, πάνω από τα μάτια στο μέτωπο ή στα πάνω δόντια.
5. Πυρετός
6. Κούραση
7. Ο εντοπισμός των συμπτωμάτων εξαρτάται από τους παραρρίνιους κόλπους που έχουν μολυνθεί.

Η διάγνωση της ιγμορίτιδας δεν είναι εύκολη. Επίσης δεν είναι εύκολη η αντιμετώπιση της. Παράλληλα η νόσος έχει τάση να επανέρχεται.

Για τη σωστή διάγνωση της ιγμορίτιδας και για να φανεί κατά πόσο αυτή είναι αιτία χρόνιου βήχα ή και πονοκέφαλου, είναι απαραίτητο στον ασθενή να γίνεται μια πλήρης εξέταση των αυτιών, της μύτης και του λαιμού. Φαίνεται μάλιστα ότι πιθανόν να είναι απαραίτητο να γίνεται και ρινοσκόπηση ή και μια αξονική τομογραφία (CTScan) των ιγμορείων.

Οι πιο πάνω εισηγήσεις γίνονται από γιατρούς του Mayo Clinic των Ηνωμένων Πολιτειών. Σε ανάλυση των δεδομένων από 672 πάσχοντες από χρόνιο βήχα, διαπίστωσαν ότι η αξονική τομογραφία επέτρεψε την ανεύρεση παθολογικών σημείων στα ιγμόρεια που τεκμηρίωναν την ύπαρξη ιγμορίτιδας.

Όσο πιο σοβαρά ήταν τα σημεία της ιγμορίτιδας στην αξονική τομογραφία τόσο πιο πιθανό ήταν να υπήρχε ιγμορίτιδα που προκαλούσε το χρόνιο βήχα. Πρέπει να σημειώσουμε ότι η κλινική εξέταση της μύτης και του στόματος δεν ήταν σε θέση να προβλέψουν τις σημαντικές ανωμαλίες των ιγμορείων οι οποίες βρέθηκαν με την αξονική τομογραφία.

Επισημαίνεται ότι είναι κρίμα να μη γίνεται η ορθή διάγνωση της ιγμορίτιδας και οι ασθενείς να ταλαιπωρούνται με χρόνιο βήχα για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Όταν η ιγμορίτιδα διαγνωσθεί και γίνει η θεραπεία ο ασθενής απαλλάσσεται από το χρόνιο βήχα.

Στη συγκεκριμένη έρευνα οι γιατροί του Mayo Clinic, βρήκαν ότι υπήρχαν ασθενείς που έπασχαν από χρόνιο βήχα για περισσότερο από 4 χρόνια χωρίς να γίνεται η διάγνωση της ιγμορίτιδας. Όταν τελικά γινόταν η διάγνωση και η ιγμορίτιδα αντιμετωπιζόταν αποτελεσματικά, τότε ο βήχας υποχωρούσε.

Η θεραπεία της ιγμορίτιδας περιλαμβάνει αντιβιοτικά, αντιφλεγμονώδη, αναλγητικά, αντιπυρετικά, κορτικοστεροειδή, αντιμυκοτικά φάρμακα και χειρουργικές επεμβάσεις στα ιγμόρεια. Η επιλογή των θεραπευτικών όπλων που θα χρησιμοποιηθούν εξαρτώνται βέβαια από τη σοβαρότητα της περίπτωσης και από την κρίση του ειδικού γιατρού, του ωτορινολαρυγγολόγου.

Συχνά γίνεται σύγχυση στη διάγνωση ρινίτιδας με ρινόρροια και ιγμορίτιδας. Η θεραπεία για τη ρινίτιδα δεν είναι αποτελεσματική για να εκριζώσει μια ιγμορίτιδα. Τα φάρμακα για τη ρινίτιδα δεν είναι ικανά να εισέλθουν στα ιγμόρεια και να θεραπεύσουν την ιγμορίτιδα.