Τα παχύσαρκα άτομα έχουν περισσότερες πιθανότητες να προσβληθούν από πολλαπλό μυέλωμα.

Η παχυσαρκία φαίνεται να είναι αιτία που προκαλεί πολλαπλό μυέλωμα. Ο δείκτης μάζας σώματος είναι παράγοντας που μπορεί να δείχνει κατά πόσο ένας άνθρωπος διατρέχει μεγαλύτερο κίνδυνο προσβολής από τη νόσο.

Το πολλαπλό μυέλωμα είναι καρκίνος που αναπτύσσεται από τα κύτταρα που παράγουν αντισώματα. Τα ποσοστά επιβίωσης των ασθενών στα 5 χρόνια μετά τη διάγνωση κυμαίνονται κάτω από 40%.

Η σχέση παχυσαρκίας, σωματικής άσκησης και πολλαπλού μυελώματος, εξετάστηκε σε σχεδόν 140.000 άτομα που συμμετείχαν σε δύο μακροχρόνιες επιδημιολογικές έρευνες. Προηγούμενες ανάλογες εργασίες με μικρότερους αριθμούς συμμετεχόντων, είχαν δείξει τη σχέση μεταξύ παχυσαρκίας και αυξημένου κινδύνου για πολλαπλό μυέλωμα.

Τα νέα δεδομένα που προκύπτουν τα οποία μας πληροφορούν ότι η παχυσαρκία μπορεί να προκαλεί πολλαπλό μυέλωμα, μας δίνουν τη δυνατότητα πρόληψης. Πρόκειται για τον πρώτο παράγοντα κινδύνου που αυξάνει τις πιθανότητες προσβολής από πολλαπλό μυέλωμα για τον οποίο υπάρχει πρόληψη. Η αποφυγή της παχυσαρκίας και η διατήρηση κανονικού βάρους σώματος, θα ήταν δυνατό να μειώνει τον κίνδυνο προσβολής από τη νόσο.

Οι θεραπευτικές επιλογές για την αντιμετώπιση του πολλαπλού μυελώματος βελτιώνονται. Ωστόσο είναι αναγκαίο να αναγνωρισθούν όσο το δυνατό καλύτερα οι παράγοντες που το προκαλούν και ευνοούν την ανάπτυξη του. Έτσι η πρόληψη του θα γίνει αποτελεσματικότερη.

Οι γιατροί από πανεπιστημιακά νοσοκομεία του Χάρβαρντ στις Ηνωμένες Πολιτείες που διεξήγαγαν την έρευνα, παρακολούθησαν την εξέλιξη 136.623 συμμετεχόντων των οποίων καταγράφηκαν τα σωματομετρικά χαρακτηριστικά (βάρος, ύψος, δείκτης μάζας σώματος), η σωματική δραστηριότητα, η διατροφή, οι καπνιστικές συνήθειες και άλλες συμπεριφορές τους σε σχέση με την υγεία. Η πληροφόρηση ανανεωνόταν κάθε 2 έως 4 χρόνια.

Ο δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ) υπολογίζεται σαν το πηλίκο του βάρους σώματος (Β) με μονάδα μέτρησης σε κιλά, διαιρούμενο δια του ύψους (Υ) με μονάδα μέτρησης σε μέτρα στο τετράγωνο. Δηλαδή ΔΜΣ=Β/Υ2. Ο ΔΜΣ είναι πολύ καλύτερος δείκτης του κατά πόσο κάποιος είναι υπέρβαρος ή παχύσαρκος διότι λαμβάνεται υπόψη στον υπολογισμό και το ύψος του κάθε ασθενή.

Οι τιμές του ΔΜΣ μεταξύ 18,5 και 25 θεωρούνται ιδανικές. Όταν ο ΔΜΣ κυμαίνεται μεταξύ 25 και 29 το άτομο θεωρείται υπέρβαρο και όταν είναι άνω του 30 θεωρείται παχύσαρκο.

Η σχέση μεταξύ ΔΜΣ και πολλαπλού μυελώματος ήταν ισχυρότερη στους άνδρες με ΔΜΣ 30 ή περισσότερο. Σε σύγκριση με λιγνούς άνδρες με ΔΜΣ κάτω του 22, οι παχύσαρκοι είχαν διπλάσιες πιθανότητες να προσβληθούν από πολλαπλό μυέλωμα. Στις γυναίκες η ίδια σχέση υπήρχε αλλά ήταν λιγότερο ισχυρή.

Οι Αμερικανοί ερευνητές εξέτασαν επίσης τη σχέση που είχε η σωματική άσκηση στον κίνδυνο πρόκλησης πολλαπλού μυελώματος. Δεν βρέθηκε να υπάρχει συσχετισμός παρά το γεγονός ότι στις γυναίκες τα αποτελέσματα εισηγούντο ότι η σωματική άσκηση μπορεί να μειώνει τον κίνδυνο προσβολής από τη νόσο. Παρόλα αυτά, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι υπάρχει αφθονία στοιχείων που τεκμηριώνουν ότι η σωματική άσκηση προσφέρει πάρα πολλά σε άλλους τομείς της υγείας.

Η βιολογική σχέση μεταξύ παχυσαρκίας και πολλαπλού μυελώματος, απασχόλησε ήδη τους γιατρούς και αποτέλεσε το αντικείμενο ερευνών. Ένας από τους πιθανούς μηχανισμούς διαμέσου των οποίων το υπερβολικό λίπος σώματος των παχύσαρκων επηρεάζει και προάγει τη γένεση καρκίνων είναι η παραγωγή της ιντερλευκίνης 6.

Τα λιποκύτταρα παράγουν την ιντερλευκίνη 6. Η πρωτεΐνη αυτή είναι παράγοντας που μπορεί να αυξάνει τη φλεγμονή διεγείροντας το σύστημα άμυνας του οργανισμού. Ο μεγάλος αριθμός λιποκυττάρων των παχύσαρκων, λόγω υπερπαραγωγής  ιντερλευκίνης 6, είναι δυνατόν να συμβάλλει στην ανάπτυξη καρκίνων και ασθενειών του καρδιαγγειακού συστήματος. Δεν είναι ακόμη σίγουρο ότι αυτός είναι ο μηχανισμός ή εάν είναι ο μόνος που εμπλέκεται στη σχέση παχυσαρκίας και καρκίνου ή άλλων ασθενειών.

Εκείνο που είναι βέβαιο, είναι ότι η σχέση μεταξύ παχυσαρκίας και πρόκλησης σοβαρών ασθενειών χρειάζεται επειγόντως διερεύνηση. Πράγματι η μάστιγα της παχυσαρκίας απειλεί τους ανθρώπους όσο ποτέ άλλοτε.

Η κατανόηση των μηχανισμών που εμπλέκονται, θα οδηγήσει σε καλύτερες μεθόδους πρόληψης και θεραπείας, όχι μόνο του πολλαπλού μυελώματος αλλά και των άλλων ασθενειών που προκαλεί η παχυσαρκία όπως ο καρκίνος διαφόρων μορφών, οι καρδιαγγειακές παθήσεις, ο διαβήτης και η ψηλή πίεση.