Το στραμπούληγμα αστραγάλου είναι από τις συχνότερες μυοσκελετικές κακώσεις. Για ν' αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα των θεραπειών για το στραμπούληγμα αστραγάλου και για να γίνονται καλύτερες αποφάσεις αντιμετώπισης είναι σημαντικό να γίνουν κατανοητοί οι μηχανισμοί και παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάρρωση και ίαση των ασθενών.

Παράλληλα πρέπει να διερευνηθούν εξαντλητικά οι λόγοι για τους οποίους ορισμένοι ασθενείς δεν αναρρώνουν ή παρουσιάζουν νέο στραμπούληγμα αστραγάλου.

Για να δώσουν απαντήσεις για το συχνό αυτό πρόβλημα, γιατροί από το Ρότερνταμ της Ολλανδίας διενήργησαν μια εκτενή ανασκόπηση 31 ερευνών που έγιναν σε ασθενείς, που υπέστησαν στραμπούληγμα αστραγάλου. Οι ασθενείς αυτοί έλαβαν την κλασική θεραπεία η οποία συμπεριλαμβάνει φυσιοθεραπεία και μέτρα στήριξης και ενδυνάμωσης του αστραγάλου.

Οι Ολλανδοί γιατροί εξέτασαν στους ασθενείς με στραμπούληγμα αστραγάλου τα ακόλουθα:

1. Την εξέλιξη του πόνου που συνοδεύει την πάθηση
 
2. Τη σταθερότητα της άρθρωσης του αστραγάλου μετά από τον αρχικό τραυματισμό
 
3. Τον κίνδυνο εκδήλωσης νέου επεισοδίου στραμπουλήγματος του αστραγάλου
 
4. Τους προγνωστικούς παράγοντες που προμηνύουν αυξημένο κίνδυνο για νέο στραμπούληγμα και ελλιπή ανάρρωση.

Τα αποτελέσματα έδειξαν:

1. Οι περισσότεροι ασθενείς είχαν δηλώσει ότι ο πόνος τους είχε μειωθεί σημαντικά δύο εβδομάδες μετά από τον αρχικό τραυματισμό
 
2. Σε μερικές έρευνες έως το ένα τρίτο των ασθενών παραπονιόντουσαν για πόνο ένα χρόνο μετά από το αρχικό επεισόδιο
 
3. Επιπρόσθετα 25% των ασθενών δήλωναν ότι ακόμα και στα τρία χρόνια μετά από τον αρχικό τραυματισμό, είχαν πόνο  που τους ταλαιπωρούσε
 
4. Για τη σταθερότητα του αστραγάλου μετά από τον πρώτο τραυματισμό, οι περισσότεροι ασθενείς ένιωθαν ότι δεν είχαν πρόβλημα και ότι είχαν ξανά τη σταθερότητα που είχαν πριν από την κάκωση που υπέστησαν
 
5. Σε μερικές έρευνες έως 50% των ασθενών ανέφεραν ότι είχαν διαρκή προβλήματα σταθερότητας του αστραγάλου τους
 
6. Αναφορικά με τον κίνδυνο νέου στραμπουλήγματος, τα στοιχεία που προέκυψαν έδειξαν σημαντικές διακυμάνσεις. Βρέθηκε σε διάφορες έρευνες ότι 3% έως 34% των ασθενών παρουσίαζαν νέα επεισόδια με στραμπούληγμα αστραγάλου
 
7. Μόνο μια έρευνα εξέτασε τους προγνωστικούς παράγοντες που δείχνουν ότι ένας ασθενής έχει αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσει νέο επεισόδιο στραμπουλήγματος αστραγάλου. Οι άνθρωποι που κινδυνεύουν περισσότερο για νέα επεισόδια στραμπουλήγματος αστραγάλου μετά το αρχικό, είναι άτομα που κάνουν προπόνηση 3 φορές την εβδομάδα. Τα εν λόγω άτομα εκτός από τον κίνδυνο νέου επεισοδίου έχουν επίσης περισσότερο κίνδυνο να έχουν ελλιπή ανάρρωση

Το συμπέρασμα των ερευνητών είναι ότι μετά από 1 χρόνο παρακολούθησης, ένα ψηλό ποσοστό των ασθενών με στραμπούληγμα αστραγάλου παρουσιάζει ακόμη πόνο και υποκειμενική αντίληψη αστάθειας της άρθρωσης του αστραγάλου.

Το γεγονός ότι σημαντικό ποσοστό ασθενών παρουσιάζει πόνο για μεγάλο χρονικό διάστημα, νέα επεισόδια στραμπουλήγματος, αστάθεια της άρθρωσης και ελλιπή ανάρρωση, δείχνουν ότι χρειάζονται έρευνες που θα διευκρινίζουν καλύτερα τους μηχανισμούς που οδηγούν σε δύσκολη εξέλιξη της πάθησης.

Εφοδιασμένοι τις γνώσεις αυτές, οι γιατροί θα μπορούν να προσφέρουν καλύτερη θεραπευτική αντιμετώπιση.