Τα φάρμακα, που μειώνουν την πηκτικότητα του αίματος και τη συγκόλληση των αιμοπεταλίων είναι βασικά όπλα, για τη θεραπεία των ασθενειών της καρδίας και των αιμοφόρων αγγείων.

Μεταξύ των αντιθρομβωτικών αυτών φαρμάκων συγκαταλέγονται η ασπιρίνη, η βαρφαρίνη και η κλοπιδογρέλη. Τα εν λόγω φάρμακα έχουν ως παρενέργεια την πρόκληση αιμορραγίας από το στομάχι και το έντερο.

Ο κίνδυνος αιμορραγίας προκαλείται ξεχωριστά από το κάθε αντιθρομβωτικό φάρμακο, αντιπηκτικό ή κατά της συγκόλλησης των αιμοπεταλίων. Ωστόσο οι συνδυασμοί των φαρμάκων αυτών έχουν σημαντικά περισσότερες αιμορραγικές παρενέργειες.

Τόσο οι γιατροί όσο και οι ασθενείς τους, πρέπει να γνωρίζουν καλά και να θυμούνται τους αιμορραγικούς κινδύνους του συνδυασμού των διαφόρων φαρμάκων που χρησιμοποιούνται κατά του κινδύνου των θρομβώσεων.

Οι γιατροί πρέπει επιπρόσθετα να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στην εκτίμηση της σχέσης οφέλους και κινδύνου που προσφέρει σε ένα ασθενή, ένα αντιθρομβωτικό φάρμακο ή ένας συνδυασμός αντιθρομβωτικών και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων.

Οι σημαντικές αυτές διαπιστώσεις, συμπεριλαμβάνονται στα συμπεράσματα πληθυσμιακής έρευνας που διεξάχθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο για 5 χρόνια. Συμπεριλήφθηκαν 40.171 άτομα και μελετήθηκαν οι περιπτώσεις 4.028 ασθενών οι οποίοι ήσαν άνω των 18 ετών και παρουσίασαν ένα πρώτο επεισόδιο γαστροεντερικής αιμορραγίας.

Η ανάλυση των ευρημάτων έδειξε ότι οι ασθενείς που λάμβαναν θεραπεία με ένα φάρμακο (μονοθεραπεία) που μπορεί να ήταν η βαρφαρίνη, η κλοπιδογρέλη, η ασπιρίνη ή ένα μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες φάρμακο, είχαν σημαντικά αυξημένο κίνδυνο (1,5 έως 2 φορές περισσότερο) για να πάθουν γαστροεντερική αιμορραγία.

Οι ασθενείς που λάμβαναν συνδυασμούς δύο των πιο πάνω φαρμάκων (αντιθρομβωτικά και αντιφλεγμονώδη), παρουσίαζαν ακόμη πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο για αιμορραγία από τον πεπτικό σωλήνα σε σύγκριση με αυτούς που δεν έπαιρναν καθόλου τέτοια φάρμακα.

Συγκεκριμένα, οι ασθενείς που λάμβαναν βαρφαρίνη και ασπιρίνη είχαν 6 φορές περισσότερο κίνδυνο για γαστρεντερική αιμορραγία.

Οι ασθενείς που λάμβαναν βαρφαρίνη και μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες φάρμακο είχαν 5 φορές αυξημένο κίνδυνο ενώ αυτοί που λάμβαναν κλοπιδογρέλη και ασπιρίνη 4 φορές περισσότερο κίνδυνο.

Τέλος οι ασθενείς που έπαιρναν κλοπιδογρέλη και μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες φάρμακο είχαν τριπλάσιο κίνδυνο για αιμορραγία σε σύγκριση πάντοτε με αυτούς που δεν λάμβαναν κανένα από τα εν λόγω φάρμακα.

Ο κίνδυνος αιμορραγίας για τους ασθενείς που λάμβαναν αναστολείς της κυκλοοξυγενάσης 2 (COX-2 inhibitors), ήταν παρόμοιος με αυτούς που λάμβαναν μη επιλεκτικά αντιφλεγμονώδη φάρμακα, μόνα τους ή σε συνδυασμούς.

Τα αποτελέσματα που μας προσφέρει η ενδιαφέρουσα αυτή έρευνα, πρέπει να θεωρηθούν μόνο ως ενδεικτικά και μόνο κατά προσέγγιση του τι πραγματικά συμβαίνει λόγω των στατιστικών υπολογισμών που βρέθηκαν.

Ωστόσο θα συγκρατήσουμε, ότι οι συνδυασμοί των αντιθρομβωτικών και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, αυξάνουν κατά πολύ τον κίνδυνο που δημιουργούν από μόνα τους, το κάθε ένα από τα φάρμακα αυτά για αιμορραγία από το στομάχι και το έντερο.

Γνωρίζοντας καλά τα εν λόγω δεδομένα, οι γιατροί θα πρέπει να εξετάζουν για την κάθε περίπτωση ξεχωριστά, το αντικειμενικό όφελος του ασθενούς έναντι του κινδύνου γαστρεντερικής αιμορραγίας από μονοθεραπεία ή συνδυασμό φαρμάκων.