Η σπαστική κολίτιδα και τα συμπτώματά της, πώς μπορούν να απαμβλυνθούν, από την υπνοθεραπεία;
Η σπαστική κολίτιδα είναι μια πολύ συχνή πάθηση. Τα κυριότερα συμπτώματα και σημεία περιλαμβάνουν φούσκωμα και υπερβολικά αέρια στο έντερο (μετεωρισμός) ιδιαίτερα μετά από το φαγητό, πόνους στην κοιλιά (υποχωρούν μετά την κένωση), εναλλαγή δυσκοιλιότητας και διάρροιας, αίσθημα άμεσης ανάγκης αφόδευσης, ανώμαλες μορφές κοπράνων που περιλαμβάνουν και βλέννες.
Η υπνοθεραπεία όπως επίσης και τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα ή οι ψυχολογικές θεραπείες, είναι σε θέση να βοηθούν τους πάσχοντες από το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου γνωστού και ως σπαστική κολίτιδα, σοβαρής μορφής.
Οι κλασικές ιατρικές θεραπείες δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις, δεν βοηθούν σε σημαντικό βαθμό τους ασθενείς. Μάλιστα αρκετοί από τους πάσχοντες, αισθάνονται ότι τα συμπτώματα τους παραγνωρίζονται και δεν τυγχάνουν της προσοχής που απαιτείται για αυτούς.
Το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου θεωρείται ότι οφείλεται σε ένα συνδυασμό ποικιλίας βιολογικών και ψυχοκοινωνικών παραγόντων. Στην περίπτωση αυτή ισχύουν οι παρατηρήσεις του Ιπποκράτη ότι είναι σημαντικότερο να γνωρίζουμε τι είδος ανθρώπου έχει μια ασθένεια παρά ποια ασθένεια έχει ένα άτομο.
Το γεγονός ότι οι ψυχολογικοί παράγοντες έχουν ρόλο στη γένεση της πάθησης, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι και αυτοί πρέπει να τύχουν αντιμετώπισης. Αυτό γίνεται ακόμη πιο επιτακτικό εάν λάβουμε υπόψη ότι συχνά, οι συνήθεις ιατρικές θεραπείες δεν είναι αποτελεσματικές.
Οι ασθενείς με σπαστική κολίτιδα έχουν περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάζουν κατάθλιψη και άλλες διαταραχές της συμπεριφοράς όπως υπερβολικό άγχος και σωματοποίηση. Η σωματοποίηση είναι η μετατροπή ενός συναισθηματικού, ψυχοκοινωνικού ή πνευματικού προβλήματος σε σωματικό σύμπτωμα.
Με βάση αυτές τις παρατηρήσεις, δημιουργήθηκε ή άποψη ότι η σπαστική κολίτιδα έχει όχι μόνο βιολογική, σωματική αιτιολογία αλλά και ψυχολογική παθογένεια. Έρευνες προς αυτή την κατεύθυνση έχουν επιτρέψει τη συσσώρευση όλο και περισσότερων στοιχείων που στηρίζουν τη εν λόγω θέση.
Ωστόσο, πολλοί γιατροί έχουν ακόμη αμφιβολίες στο κατά πόσο είναι αναγκαίο να χορηγούν αντικαταθλιπτικές θεραπείες σε ασθενείς με σπαστική κολίτιδα που δεν παρουσιάζουν σαφή εικόνα κατάθλιψης.
Υπάρχουν και άλλες ψυχολογικού τύπου θεραπείες για τις οποίες οι ασθενείς με σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου πρέπει να είναι ενήμεροι. Για παράδειγμα, η συμπεριφορική γνωσιακή θεραπεία είναι μια ευεργετική μορφή θεραπείας, εξίσου αποτελεσματική όπως οι άλλες μορφές αντιμετώπισης, χωρίς φάρμακα της οποίας φαίνεται ότι τα αποτελέσματα διαρκούν για περισσότερο.
Η υπνοθεραπεία δοκιμάσθηκε ως θεραπευτική προσέγγιση για τη σπαστική κολίτιδα σε αριθμό μικρών ερευνών και αναφέρθηκε ότι είχε καλά αποτελέσματα.
Μια πρόσφατη ανασκόπηση των θεραπευτικών δοκιμών που χρησιμοποίησαν την υπνοθεραπεία, βρήκε ότι δεν υπήρχε ικανοποιητικός αριθμός στοιχείων που να τεκμηριώνουν τη σύσταση ευρείας χρήσης της υπνοθεραπείας για τη σπαστική κολίτιδα.
Αντίθετα, έγινε εισήγηση όπως η εν λόγω θεραπευτική μέθοδος, να προσφέρεται μόνο από εξειδικευμένα κέντρα τα οποία αναλαμβάνουν την αντιμετώπιση των πιο σοβαρών περιπτώσεων του συνδρόμου.
Ανεξάρτητα από τα εν λόγω δεδομένα, η υπνοθεραπεία έχει τη δυνατότητα να βοηθά τους ασθενείς με σοβαρής μορφής σπαστική κολίτιδα.
Η επιλογή της θεραπευτικής μεθόδου στη σπαστική κολιτιδα, θα εξαρτηθεί από τα χαρακτηριστικά της κάθε περίπτωσης. Αναπόφευκτα εάν η ψυχολογική θεραπεία και η υπνοθεραπεία δεν προσφέρεται στη γεωγραφική περιοχή του ασθενούς, αυτή δεν θα είναι διαθέσιμη και δεν θα μπορεί να προσφερθεί.
Ωστόσο, η σπαστική κολίτιδα είναι πολύ συχνή πάθηση και πολλοί ασθενείς στερούνται της επιλογής αντιμετώπισης με υπνοθεραπεία διότι δεν υπάρχει πρόσβαση σε θεραπευτές με την αναγκαία εξειδίκευση στην ψυχολογική και υπνοθεραπευτική προσέγγιση της πάθησης.
Είναι αναγκαίο να αυξηθούν οι προσφερόμενες υπηρεσίες πρωτοβάθμιας περίθαλψης προς τους ασθενείς με σπαστική κολίτιδα.
Με τον τρόπο αυτό, είναι δυνατόν να αυξηθούν και οι έγκαιρες και αποτελεσματικές θεραπευτικές παρεμβάσεις για μια πάθηση όπως η σπαστική κολίτιδα στην οποία είναι δυνατόν να επιτευχθεί πραγματική θεραπευτική πρόοδος.
