Υπάρχουν ζευγάρια στα οποία τόσο ο άνδρας όσο και η γυναίκα καταστέλλουν το θυμό τους όταν ο ένας επιτίθεται στον άλλον.
Στις περιπτώσεις αυτές, τα μέλη του ζευγαριού έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν νωρίτερα από ότι σε ζευγάρια στα οποία το ένα ή και τα δύο μέλη εκδηλώνουν το θυμό τους και επιλύουν τις διαφορές τους.
Φαίνεται ότι η χρόνια ψυχική καταπόνηση λόγω καταστολής θυμού και μη επίλυσης διαφορών στο ζευγάρι, μπορεί να έχει επιπτώσεις στη σωματική υγεία των μελών του ζευγαριού και μάλιστα να οδηγεί σε συντόμευση της ζωής.
Θα μπορούσαμε ίσως να πούμε ότι ένας καλός, υγιής καβγάς με μέτρο, που ακολουθείται από μια επίλυση και γλυκιά συμφιλίωση, μπορεί να βοηθά στη διατήρηση σχέσεων αγάπης στη συζυγική ζωή και για καλύτερη σωματική υγεία.
Το ενδιαφέρον αυτό συμπέρασμα σχετικά με τη συζυγική ζωή, προέκυψε από προκαταρκτικά αποτελέσματα μιας μακροχρόνιας έρευνας που διεξάγεται στο πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι ερευνητές μελέτησαν τη συμπεριφορά 192 ζευγαριών για 17 χρόνια.
Με βάση τον τρόπο έκφρασης του θυμού τους και την επίλυση των διαφορών τους, κατέταξαν τα ζευγάρια σε μία από τέσσερις κατηγορίες:
- Και τα δύο μέλη του ζευγαριού εκδήλωναν το θυμό τους όταν υπήρχαν διαμάχες
- Ο άντρας εκδήλωνε το θυμό του σε περίπτωση διαμάχης ενώ η γυναίκα κατέστελλε το θυμό της
- Η γυναίκα εκδήλωνε το θυμό της ενώ ο άντρας τον κατέστελλε
- Ο άνδρας και η γυναίκα καταστέλλαν το θυμό τους στις διαμάχες τους, δεν τον εκδήλωναν και τον κρατούσαν μέσα τους
Στη συνέχεια έγινε σύγκριση της θνησιμότητας των μελών των ζευγαριών κατά τη διάρκεια των πρώτων 17 ετών της έρευνας και του τρόπου συμπεριφοράς τους στις καταστάσεις αντιπαραθέσεων και έκφρασης του θυμού τους. Η σύγκριση μεταξύ των διαφόρων τύπων ζευγαριών ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα.
Στα ζευγάρια στα οποία και οι τα δύο μέλη κατέστελλαν το θυμό τους προς το ταίρι τους όταν ένιωθαν ότι δέχονταν αδικαιολόγητη επίθεση, βρέθηκε ότι οι πιθανότητες να πεθάνει νωρίτερα ο ένας από τους δύο ή και οι δύο, ήσαν διπλάσιες από ότι σε όλους τους άλλους τύπους ζευγαριών.
Όταν δύο άτομα ενώνουν τις ζωές τους για να γίνουν ζευγάρι, μια από τις κυριότερες διεργασίες που πρέπει να κάνουν είναι η επίλυση των μεταξύ τους διαφορών που προκύπτουν και η συμφιλίωση. Συνήθως κανένας δεν τυγχάνει κάποιας εκπαίδευσης για να γνωρίζει πως να κάνει τις σημαντικές αυτές λειτουργίες.
Εάν έχουν γονείς που τους δίνουν το καλό παράδειγμα, μπορούν να τους μιμούνται και αυτό σίγουρα τους βοηθά. Όμως στις περισσότερες περιπτώσεις τα μέλη των ζευγαριών, δεν έχουν γνώσεις σχετικά με τις διεργασίες επίλυσης διαφορών. Το κλειδί της υπόθεσης όταν συμβαίνουν συγκρούσεις, είναι ο τρόπος με τον οποίο τα ζευγάρια τις επιλύουν.
Εάν η αντιπαράθεση δεν επιλύεται, ο θυμός καταστέλλεται ή κρύβεται, με το μέλος του ζευγαριού να τον κατακρατεί μέσα του και να επιδίδεται σε συνεχείς συλλογισμούς για το ζήτημα, να το φέρει βαρέως, να είναι μνησίκακο ή πικαρισμένο χωρίς να υπάρχει προσπάθεια επίλυσης των διαφορών, τότε δημιουργούνται προβλήματα.
Στα 192 ζευγάρια που μελετήθηκαν, παρατηρήθηκαν τα ακόλουθα:
- Σε 26 ζευγάρια, και τα δύο μέλη κατέστελλαν το θυμό τους. Στα ζευγάρια αυτά καταγράφηκαν 13 θάνατοι. Στο 27% των ζευγαριών αυτών, το ένα μέλος είχε πεθάνει κατα τη διάρκεια της μελέτης των 17 ετών. Στο 23% από αυτά, και τα δύο μέλη πέθαναν κατά τη διάρκεια μελέτης
- Στα υπόλοιπα 166 ζευγάρια που αντιπροσώπευαν τις άλλες τρεις ομάδες, καταγράφηκαν συνολικά 41 θάνατοι. Από αυτά, σε μόνο 6% πέθαναν και τα δύο μέλη του ζευγαριού κατα τη διάρκεια της έρευνας. Σε 19% πέθανε το ένα μέλος κατα την έρευνα
Επισημαίνεται ότι στην έρευνα εξετάστηκαν μόνο οι επιθέσεις που θεωρούνταν αθέμιτες, κακόπιστες και άδικες από το άτομο που τις δεχόταν. Κάτω από αυτές τις συνθήκες δημιουργείτο ο θυμός του θύματος. Στις περιπτώσεις που η επίθεση θεωρείτο δικαιολογημένη από το μέλος που τη δεχόταν, δηλαδή το μέλος που την υφίστατο πίστευε ότι την άξιζε, τότε το θύμα δεν θύμωνε.
Οι ερευνητές αναφέρουν ότι για τα πρώτα 17 χρόνια της έρευνας τους, οι διαφορές στη θνησιμότητα που παρατηρήθηκαν είναι σχετικά μικρές. Ωστόσο τα αποτελέσματα που συλλέγονται τώρα για 30 χρόνια παρακολούθησης, δείχνουν ότι τα ποσοστά θανάτου είναι διπλάσια σε αυτούς που καταστέλλουν το θυμό χωρίς επίλυση των διαφορών στο ζευγάρι τους.
Βλέπουμε ότι οι σχέσεις μεταξύ ψυχικής κατάστασης και σωματικής υγείας, έχουν επίδραση στη διάρκεια ζωής των ανθρώπων. Αυτό στηρίζεται όχι μόνο από τα ευρήματα ερευνών για τη ζωή των ζευγαριών αλλά και από σωρεία άλλων επιδημιολογικών εργασιών που συσχετίζουν ψυχικές καταστάσεις όπως η κατάθλιψη με την υγεία της καρδίας, τη μακροζωία και άλλα.
Η κοινή ζωή σε ζευγάρι, είναι βασικό χαρακτηριστικό στοιχείο της ανθρώπινης φύσης. Οι διαφορές, αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της κοινής ζωής. Σε όλα τα ζευγάρια υπάρχουν. Το σημαντικότερο είναι ο τρόπος επίλυσης και συμφιλίωσης.
Η εκπαίδευση των νέων στον τομέα αυτό, θα μπορούσε όχι μόνο να βελτιώνει την ποιότητα της ζωής τους ή να μειώνει δύσκολες καταστάσεις και διαζύγια αλλά παράλληλα είναι πιθανόν ότι θα μπορούσε να προσθέτει χρόνια στη ζωή τους μειώνοντας πρόωρους θανάτους.
Όμως οι σύγχρονες κοινωνίες, δεν ετοιμάζουν τους νέους για τις σημαντικές αυτές προκλήσεις που αναπόφευκτα θα αντιμετωπίζουν.
Ενώ τους βομβαρδίζουν με τόνους άλλων μορφών πληροφορίες, γνώσεις και εκπαίδευση, υπάρχει ένα επικίνδυνο κενό στον τομέα της διαπαιδαγώγησης στις ανθρώπινες σχέσεις και στον τρόπο επίλυσης διαφορών και συμφιλίωσης.
