Υπάρχει η τέλεια οικογένεια; Πώς μπορούμε να την έχουμε;

Η τέλεια οικογένεια δεν υπάρχει!

Η κάθε οικογένεια έχει τη δική της ξεχωριστή μορφή, τις δικές της ατέλειες και τα δικά της προβλήματα.

Η κατανόηση της ιδιαίτερης οικογενειακής κατάστασης του καθενός μας, θα μας επιτρέπει να αντιμετωπίζουμε επιτυχώς τις προκλήσεις, που προκύπτουν στην οικογένειά μας.

1. Η οικογένεια σήμερα:

Το κλασικό στερεότυπο της οικογένειας, όπως τη γνωρίζουμε, βιολογικοί γονείς, πατέρας και μητέρα με παιδιά, δεν είναι το μοναδικό. Τα διαζύγια, οι μονογονιοί, οι υιοθεσίες και άλλες σύνθετες καταστάσεις δημιουργούν μεγάλο ποσοστό νέων οικογενειών.

Οικογένεια μπορεί να θεωρηθεί οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων, που αποφασίζουν να ζήσουν μαζί, στα πλαίσια ενός νοικοκυριού.

Οι συνδυασμοί που υπάρχουν είναι πολλοί. Ωστόσο έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Τα μέλη της οικογένειας συμμετέχουν συναισθηματικά και μοιράζονται μια κοινή ζωή, με πολλές ευθύνες.

2. Η δυναμική προσαρμογή για ευτυχία:

Η επιτυχία μιας οικογένειας μπορεί να αξιολογηθεί από την ικανότητά της να προσαρμόζεται σε νέες καταστάσεις.

Η οικογένεια δεν είναι κάτι το σταθερό, αλλά μεταβάλλεται. Αυτό πρέπει να γίνει αντιληπτό, διότι μόνο έτσι αναπτύσσονται μηχανισμοί προσαρμογής.

3. Στρες, διαμάχες:

Η οικογενειακή ζωή είναι γεμάτη από ένταση, στρες, διαφωνίες και διαμάχες. Εάν ξεφύγουν του ελέγχου μπορούν να έχουν καταστροφικές συνέπειες.

Η καλλιέργεια θετικών προσεγγίσεων, η ειλικρίνεια με καλή επικοινωνία, ο σεβασμός προς τον άλλο και η οριοθέτηση των αντιδράσεων, χωρίς λεκτική ή άλλη μορφή βίας, οδηγούν σε λύσεις των προβλημάτων.

4. Οι σύζυγοι:

Οι δυσκολίες μεταξύ των συζύγων είναι συχνές. Εμφανίζονται διαφωνίες για πολλά θέματα (ανατροφή των παιδιών, οικονομικά).

Ο έντονος έρωτας, που πιθανόν να συνέδεε τους συζύγους στα πρώτα χρόνια της κοινής ζωής, μπορεί έπειτα να ατονήσει.

Έτσι οι δύο πρέπει να καταφέρουν να διατηρήσουν μια σχέση συνεταιρισμού και φιλίας, ανεξάρτητα από το πόσο έντονη κατά καιρούς μπορεί να είναι η αγάπη τους.

5. Παιδιά και γονείς:

Οι διαμάχες μεταξύ γονιών και παιδιών είναι αναπόφευκτες. Τα παιδιά προσπαθούν μεγαλώνοντας να αποκτήσουν αυτονομία.

Οι γονείς θέλουν να διατηρήσουν τον έλεγχο. Αναπόφευκτα προκύπτουν συγκρούσεις.

Οι γονείς ή αυτοί που επωμίζονται το ρόλο του γονιού πρέπει να μεριμνούν για το κάθε παιδί τους ξεχωριστά.

Σε αυτούς αρμόζει να δίνουν αγάπη και αποδοχή, να βοηθούν το παιδί να πετύχει, να αναπτύξει δεξιότητες και να του προσφέρουν κοινωνική μόρφωση. Θα αποκτήσει έτσι την αυτονομία και την ανεξαρτησία του καλύτερα.

Συγγραφέας άρθρου:

Καθηγητής Δρ Λοΐζος Γ. Λοΐζου,
Πρόεδρος Ιδρύματος ΕΛΠΙΔΑ για παιδιά με καρκίνο και λευχαιμία
Καθηγητής Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Λευκωσίας,
Παιδίατρος, Παιδογκολόγος-Παιδοαιματολόγος,
τ. Διευθυντής Παιδογκολογικής-Παιδοαιματολογικής Κλινικής,
Νοσοκομείο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ΙΙΙ, Λευκωσία.
Twitter: @DrLoizos