Το ροχαλητό είναι μια δυσάρεστη κατάσταση, που επηρεάζει όχι μόνο το άτομο που ροχαλίζει αλλά και τον ή τη σύζυγό του όπως επίσης και τα υπόλοιπα άτομα της οικογένειας του.
Έχει υπολογιστεί ότι περίπου 45% των ενηλίκων παρουσιάζουν τουλάχιστον περιστασιακά ροχαλητό. Όμως 25% ροχαλίζουν τακτικά. Από τους άνδρες το ποσοστό αυτών που ροχαλίζουν τακτικά κυμαίνεται από 16% έως 33%. Στις γυναίκες το ποσοστό αυτό κυμαίνεται από 8% έως 19%.
Για να θεωρηθεί ότι κάποιος ροχαλίζει τακτικά πρέπει να παρουσιάζει δυνατό και ενοχλητικό ροχαλητό τουλάχιστο τρεις φορές την εβδομάδα.
Είναι γνωστό, ότι το ροχαλητό είναι αιτία συζυγικών καβγάδων. Παράλληλα όμως το ροχαλητό αποδεικνύεται επικίνδυνο, διότι τα άτομα που πάσχουν παρουσιάζουν υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας. Η υπνηλία αυτή μπορεί να είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη κατά την οδήγηση και σε επαγγέλματα για τα οποία χρειάζεται συνεχής εγρήγορση.
Επίσης το ροχαλητό συσχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο για ασθένειες όπως ο διαβήτης, η ψηλή πίεση κατά την εγκυμοσύνη και αυξημένη θνησιμότητα σε άνδρες κάτω των 60 ετών.
Σε πρόσφατη έρευνα που έγινε σε Σκανδιναβικές χώρες και συμπεριέλαβε 15.000 άνδρες και γυναίκες ηλικίας από 25 έως 54 ετών, εξετάστηκε η σχέση μεταξύ ροχαλητού και παχυσαρκίας, καπνίσματος, ηλικίας, φύλου και χρόνιας βρογχίτιδας.
Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε ότι το ροχαλητό ήταν πολύ πιο συχνό σε άτομα που κάπνιζαν. Ακόμη και αυτοί που κάπνιζαν παλαιότερα αλλά είχαν διακόψει, παρουσίαζαν συχνότερα ροχαλητό σε σύγκριση με άτομα που δεν κάπνισαν ποτέ.
Εκείνο που προκάλεσε εντύπωση είναι ότι άτομα που δεν κάπνισαν ποτέ αλλά υποβάλλονταν σε παθητικό κάπνισμα στο σπίτι τους παρουσίαζαν τακτικά ροχαλητό.
Το ενεργητικό και παθητικό κάπνισμα όπως επίσης και η παχυσαρκία ήσαν παράγοντες που αύξαναν τις πιθανότητες τακτικού ροχαλητού.
Το ροχαλητό οφείλεται βασικά σε φαινόμενα απόφραξης των διόδων του αέρα στο άνω αναπνευστικό σύστημα, μύτη, φάρυγγα και λάρυγγα. Οποιαδήποτε αιτία, ενδογενής ή εξωγενής που επηρεάζει τις διόδους του αέρα, συμβάλει στο ροχαλητό.
Η παχυσαρκία, λόγω του ότι επιφορτίζει τις διόδους με περιττούς ιστούς, τις στενεύει και προκαλεί ροχαλητό. Το κάπνισμα ερεθίζει τις βλεννογόνους των διόδων, προκαλεί φλεγμονή και στενεύει τις διόδους του αέρα προκαλώντας έτσι ροχαλητό.
Επίσης υπάρχει η θεωρία ότι η νικοτίνη του καπνού επηρεάζει τις αναπνευστικές διόδους και ότι έχει τοξική επίδραση στα νευρικά και μυϊκά κύτταρα των αναπνευστικών διόδων συμβάλλοντας έτσι στη γένεση του ροχαλητού.
Ένα γνωστό παράδειγμα ροχαλητού, λόγω προβλημάτων στο άνω αναπνευστικό σύστημα είναι η άπνοια του ύπνου. Η πάθηση αυτή χαρακτηρίζεται από έντονο ροχαλητό και συχνές διακοπές της αναπνοής κατά τον ύπνο.
Το σύνδρομο της άπνοιας του ύπνου οφείλεται στις περισσότερες περιπτώσεις στην αποφρακτική άπνοια. Στις περιπτώσεις αυτές η χαλάρωση των μυών του λάρυγγα, του μαλακού ουρανίσκου και της γλώσσας κατά τη διάρκεια του ύπνου, προκαλούν μερική ή ολική απόφραξη των οδών διέλευσης του αέρα από το άνω αναπνευστικό σύστημα. Η αποφρακτική άπνοια είναι η συχνότερη και σοβαρότερη μορφή της νόσου.
Συμπερασματικά βλέπουμε ότι το κάπνισμα με διάφορους τρόπους, συμβάλλει ουσιαστικά στο τακτικό ροχαλητό που εκδηλώνεται τουλάχιστο τρεις φορές την εβδομάδα, είναι δυνατό και ενοχλητικό.
Το γεγονός ότι το παθητικό κάπνισμα αποδεικνύεται ότι μπορεί να προκαλέσει ροχαλητό, πρέπει να μας προβληματίσει ιδιαίτερα.
Δεν πρέπει επίσης να ξεχνούμε ότι το ροχαλητό υπάρχει και στα παιδιά τα οποία είναι περισσότερο ευάλωτα στο παθητικό κάπνισμα.
Τέλος θέλουμε να τονίσουμε ότι για τον τερματισμό του ροχαλητού μπορούν να βοηθήσουν η καταπολέμηση του ενεργητικού και παθητικού καπνίσματος, η αποφυγή της παχυσαρκίας, η θεραπεία ιγμορίτιδας και αλλεργιών που πιθανόν να υπάρχουν. Επίσης η αποφυγή της κατανάλωσης υπερβολικού αλκοόλ και του φαγητού πριν το ύπνο βοηθούν στην αντιμετώπιση του ροχαλητού.
